Tembellik, doyuma ulaşmanın neticesidir. Nefis doyuma erdiğinde güç ve kuvvet kazanır, güçlendiğinde ise kendi halinden memnun olur, memnun olunca da kalbi yener.
Çare
Bu hastalıktan yakayı kurtarmanın çaresi, nefsi aç bırakmaktır. Çünkü nefis aç kalınca, memnun hali kalmaz ve mutluluğu kaybolup düşkünleşir. Böylesine zayıflayınca da kalp onu alt eder. Kalp nefsi yendiğinde de onu itaate zorlar ve böylece ondan tembelliği söker atar.
İşte bunun içindir ki Hazreti Peygamber Efendimiz şu öğüdü vermişlerdir:
Ademoğlu, mideden daha şerli bir kap doldurmaz.
Ademoğluna belini doğrultacak birkaç lokmacık yeterlidir.
Ancak ille de yapacaksa bari onu üçe ayırsın:
Üçte birini yemeğe, üçte birini suya, üçte birini de nefese.