Kendini gözlemleme, insanın, dünyanın yürüyen bantlarına kendisini nelerin bağladığını görmesini sağlar; eskimiş fikirler, suçluluk duygusu, önyargılar, gerginlikler, felaket beklentileri...
Bu bir kopma, sahte uykudan çıkma ve yeniden uyanış eylemidir...
Kendimizi özümüzde bağışlamak, özümüze bir geri dönüştür ve bu dünyaya gelişimizin asıl nedenidir.
İnsanlar bu iyileşme sürecini asla yarıda kesmemelidirler.