dünyada hepimiz sallantılı ,korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. tramvaylardaki tutamaklar gibi. uzanır tutunurlar .kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine, sanatına, çocuklarına tutunanlar vardır. herkes kendi tutamağının en iyi en yüksek olduğuna inanır, gülünçlüğünü fark etmez.