“Arkadaşlarım için üzülüyorum Zaiden. Birazcık kalbiniz olsun.” Buz gibi bir bakış attım ona. Sesimin de yanan içimin dumanlarını ya da karışık aklımın birbirine dolanmış sözcüklerinden herhangi birini taşımamasına özen göstermiştim.
“Ah tatlı prenses. Ne yazık ki isteğinizi yerine getiremeyeceğim. Ben bu dünyaya göğsümde bir kalp eksik olarak gelmişim.”
“Neden arkadaşınız olmadığına şaşırmamalı.” Gözlerimi devirdim.
“Arkadaş istediğimi kim söyledi? İnsanın sevdiği birleri olduğu zaman onlar için aptallık yapar majesteleri. Değer verdiği insanlar hatalara yol açar. Bir savaş kaybedilirse, sevgiden kaybedilir. Bir fedakârlık, aşktan doğar. Kaybedense her zaman arkada kalandır,” dedi Zaiden.
Sayfa 341 - İndigo yayınları, Irithel ve ZaidenKitabı okudu
Sevgi… diye fısıldadı içimdeki ses.
…zayıflıktır. Şimdi bunun cezasını çekme vakti.
Aşk aptallıktır, dedi annemin sesi.
Kimseyi umursama; umursarsan savaşı kaybedersin, diye mırıldandı ağabeyiminki.
“Ama benim gibi insanların zayıf yanının da her şeyi fark etmek olduğunu söylüyorum. Fazla bilmek mutsuzluk getiriyor. ‘Ne mutlu cehaletin koruyucu rahmi içinde bir cenin gibi büzülüp yatanlara’ diyorum.”