UNUTMADIK..
Tam bir yıl önce, sıradan bir 5 Şubat akşamıydı. Kahramanmaraş'ta, Adıyaman'da Hatay'da Malatya'da Gaziantep'te... herkes ertesi sabahın yine "sabahlardan bir sabah" olacağından emindi.
Öyle olmayacaktı. Artık biliyoruz. Söylenmemiş sevgi sözleri söylenmemiş olarak kaldı. Odaları birbirinden ayıran küskünlükler onarılamadı. "Nasılsa sabaha görüşürüz..." diyerek kendimize hak gördüğümüz ihmaller, hoyratlıklar kanayan avuçları damgaladı. Nefes alışlarını sıradan gördüğümüz sevdiklerimizin bir fazla nefesi için dünyaları gözden çıkardık.
Bu akşam mirac kandili. Olağan değil bu gece. Olağanüstü. Aslında her gecenin olağanüstü olduğunu anlamak için gönderildi bize. Bir tembih. Bir tatlı hatırlatma. Nazik bir dürtme..
Hadi ama..
Daha çok sevdiğini söyle sevdiğine.
Durma..
Nasibin bu gecedir, bugündür; hiç gelmemiş, belki hiç gelmeyecek günlerin kaygısıyla boşa harcama..Susma..
Ne söyleceksen şimdi söyle. Yok o yarın; hiç gelmedi, gelmeyecek..
Sadece "bugün" var elinde, deprem görmemiş, üzerine kıyamet kopmamış bugün..
Senai Demirci
Kitaplar çoğalıp, okuyan azalırsa
İlim çoğalıp, âlim azalınca
Cami çoğalıp, Namaz kılan azalınca
Kıyamet ha kopmuş ha kopmamış...
(Rahmetli Ömer Döngeloğlu)
Ben çok üzüldüm
Bir daha bu kadar üzülmem diyorum
Büyük mü konuşuyorum
Her seferinde daha çok üzülme rekorunu taşıyorum yüreğimde
Altın madalya mı takan var
Ağır içim
Ağır ruhum
Ağır bu
Ölürüm diyorum
Ölmüyorum
Bugün de kopmamış kıyamet
Kopmamış Kıyamet
"Elimde kırık bir ayna ve suretim
Zembereği kırılmış zamanın heyhat!
ne uçmamış uçurtmalara
Ne boş sallanan salıncaklara
Kalmadı çocukluğumun meyli
Sobelenmiş hayaller içinde keşke gibiyim
Dünde mi kalmışım yoksa
Bir yarın mı beklediğim meçhul
Sanki hiç doğmamış güneşlerin
Karanlığa hüküm giymiş bekçisiyim..
Ne kadar uzak varsa birikmiş sözlerime
Alev almış gökyüzünün mavisi,
hüzün diye yüreğime misafir ettiğim
bilmem ki kaç günlük matemim kaldı
Var zannettiğim benin kaç satırlık sükutu
öyle bir yol ki bu bitmiş de çoktan
Bir aşığın kopmamış kıyametiyim.."
Aldırış etme...
Korku seni Allah'a çektikçe Allah'ın sana yaklaştığını göreceksin. İşte o zaman içinde bulunduğun durumda sebat et. Ömrün kısa olmuş, uzun olmuş, kıyamet kopmuş, kopmamış, insanlar seni sevmiş, sevmemiş, sana vermişler veya seni yoksun bırakmışlar hiç aldırış etme.
Sanki bir çatıdan diğerine uzanan elektrik kabloları sarkmamış, lağımlar taşmamış, ayakkabılarının topuğunun asfalttaki çukurlara takılıp kırılmamış; sanki açlık incecik bir toz gibi kapı aralıklarından içeri sızmamış, elektrikler ve sular kesilmemiş, ortalığı sinekler basmamış; sanki fırınlar, bakkallar, pastaneler kapanmamış, evler kamburlaşmamış, ölüler ortalığa saçılmamış; sanki herkes yabancı benliklerden, içine sığamadığı kimliklerden taşmamış; sanki ne varsa çürümemiş ve kıyamet kopmamış gibi yaparak ve hayattan korktuğunu saklayarak yaşadığın yer.
Sayfa 117Kitabı okudu
Mübarek Cuma
Kitaplar çoğalıp okuyan azalırsa,
İlim çoğalıp alim azalınca,
Cami çoğalıp namaz kılan azalınca,
Kıyamet ha kopmuş ha kopmamış....
#Ömer Döngeloğlu#
izin veriliyor belkide
Bir an
izletiliyor
Başka bir gezegende,
kıyamet kopuyor
Sen ayrılıyorsun o gezegenden
Büyük bir kargaşa
Ayrılanlar var
Asıl kıyamet kopmamış daha
sanki her an koparmışcasına
Güneşin etrafında
Belkide başka güneşler
Gezegenler
Bakıyorlar birbirlerine
Herbirisi birbirinin kıyametini gözlüyor
Gözleri birbirlerinin üstünde
Hissedebiliyorsun
Bir kapsüldesin
görüyorsun
Artık engel yok
istediğin yere gidebiliyorsun