Size şunu söylemem gerekir ki, 2012 yılında kıyamet çoktan koptu bu kainatın sonu geldi ve yok oldu..
Fakat sistem insanlığı bu kadar acımasızlığa gark etmemek için zamanı habire kıyamet kopmadan önceki zamana sarıyor..
Ve sizler habire kıyametin kopmamış önceki halini yaşıyorsunuz..
Şimdi bir düşünün bakalım 2012 yılından bugüne bir çoğunuz psikolojik olarak kıyametleriniz koptu, öyle ki bu öyle bir derin ve acımasız bir travma idi ki, bir çoğunuz çok şeyini kaybetti,
Birçoğunuz eski alıştığınız yaşadığınız o güzel dünyayı kaybetti ve hiç tanımadığınız ve hiç alışık olmadığınız korkunç derecede acımasız başka bir dünyaya uyandınız, birçoğunuz hayattan yaşamdan ümidi kesti ve sadece ölümü bekledi, birçoğunuzda intihara teşebbüs edecek hale geldi...
Bu travmalar size hep dünyalık farklı sebeplerden dolayı olarak gösterildi değil mi?
Oysa bilinç altınızda yaşadığınız derin acı ve derin travmalarınızın sebebi, bilinçaltınızın kıyamete ve kainatın yok oluşuna şahit oluşu idi..
Bununla birlikte mayaların yüzbinlerce yıllık takviminin 2012'de sona ermesinin sebebini de anlamış oldunuz...
Sonra baktım ki, beni arayıp soran da yok. Kıyamet de kopmamış. Arada kaynadım anlayacağınız.
"...Onunda huyu böyleydi. Önce her şeyi mahveder sonra hiçbir şey olmamış, sanki kıyamet kopmamış gibi usulca kenara çekilip:
-Ben ne yaptım ki? derdi."
Düşünsene sevgilim;
Şimdi ikimiz yana yana gelmişiz. Yan yana gelmişiz ve kıyamet kopmamış. Dallarda çiçekler açmış, pencere önlerinde fesleğenler, menekşeler, hatmiler.
Faruk Sarıkavak
düşünsene sevgilim;
şimdi ikimiz yan yana gelmişiz. yan yana gelmişiz ve kıyamet kopmamış.
Bataklıkları, çıkmaz sokakları, dağılmış haneleri, yaldızlı binaları, farfaralı kafeleri, dükkândan bozma kumarhaneleri, gizli kerhaneleri, kalabalık kıraathaneleri, işkencehaneleri, hücre evleri, sokak eylemleri, gizli cinayetleri, iç içe geçmiş sefaleti ve
zenginliği. Sonunda şehir bu demek miydi? Var olan ama tüm bunlar yokmuş gibi yapılan...
Sanki bir çatıdan diğerine uzanan elektrik kabloları sarkmamış, lağımlar taşmamış, ayakkabılarının topuğunun asfalttaki çukurlara
takılıp kırılmamış; sanki açlık incecik bir toz gibi kapı aralıklarından içeri sızmış, elektrikler ve sular kesilmemiş, ortalığı sinekler basmamış; sanki fırınlar, bakkallar, pastaneler kapanmamış, evler kamburlaşmamış, ölüler ortalığa saçılmış, sanki herkes yabancı
benliklerden, içine sığmadığı kimliklerden
taşmamış; sanki ne varsa çürümemiş ve kıyamet kopmamış gibi yaparak ve hayattan
korktuğunu saklayarak yaşadığın yer.
Sayfa 117 - Everest Yayınları 1.BasımKitabı okudu
evet, veryansın !
Kuyruklu yıldız çarpmış, kıyamet kopmuş ya da kopmamış, hiç önemli değil. Varsın uzay haritasından bir gezegen de eksik olsun! Zaten öyle önemli bir gezegen de değil! Onun için, ben hiçbir şey yapmayacağım. Hayatı ne anlamak ne de değiştirmek istiyorum. Anlamak, değiştirmek, kahramanlık, militanlık, milliyetçilik, bunlar beyinleri gelişmemiş geri zekâlıların işi isterlerse uğraşsınlar, onlara da karışmam.
Kitaplar çoğalıp, okuyan azalırsa
İlim çoğalıp, âlim azalınca
Cami çoğalıp, Namaz kılan azalınca
Kıyamet ha kopmuş ha kopmamış...
(Rahmetli Ömer Döngeloğlu)
Emin olduğunuz ama kanıtlayamadığınız şeyler.
Ne olduysa 2012 den sonra oldu. Kıyamet somut olarak kopmamış olabilir ama kesinlikle o tarihten sonra biseyler oldu ve bir daha gün yüzü görmedik..
UNUTMADIK..
Tam bir yıl önce, sıradan bir 5 Şubat akşamıydı. Kahramanmaraş'ta, Adıyaman'da Hatay'da Malatya'da Gaziantep'te... herkes ertesi sabahın yine "sabahlardan bir sabah" olacağından emindi.
Öyle olmayacaktı. Artık biliyoruz. Söylenmemiş sevgi sözleri söylenmemiş olarak kaldı. Odaları birbirinden ayıran küskünlükler onarılamadı. "Nasılsa sabaha görüşürüz..." diyerek kendimize hak gördüğümüz ihmaller, hoyratlıklar kanayan avuçları damgaladı. Nefes alışlarını sıradan gördüğümüz sevdiklerimizin bir fazla nefesi için dünyaları gözden çıkardık.
Bu akşam mirac kandili. Olağan değil bu gece. Olağanüstü. Aslında her gecenin olağanüstü olduğunu anlamak için gönderildi bize. Bir tembih. Bir tatlı hatırlatma. Nazik bir dürtme..
Hadi ama..
Daha çok sevdiğini söyle sevdiğine.
Durma..
Nasibin bu gecedir, bugündür; hiç gelmemiş, belki hiç gelmeyecek günlerin kaygısıyla boşa harcama..Susma..
Ne söyleceksen şimdi söyle. Yok o yarın; hiç gelmedi, gelmeyecek..
Sadece "bugün" var elinde, deprem görmemiş, üzerine kıyamet kopmamış bugün..
Senai Demirci
Kopmamış Kıyamet
"Elimde kırık bir ayna ve suretim
Zembereği kırılmış zamanın heyhat!
ne uçmamış uçurtmalara
Ne boş sallanan salıncaklara
Kalmadı çocukluğumun meyli
Sobelenmiş hayaller içinde keşke gibiyim
Dünde mi kalmışım yoksa
Bir yarın mı beklediğim meçhul
Sanki hiç doğmamış güneşlerin
Karanlığa hüküm giymiş bekçisiyim..
Ne kadar uzak varsa birikmiş sözlerime
Alev almış gökyüzünün mavisi,
hüzün diye yüreğime misafir ettiğim
bilmem ki kaç günlük matemim kaldı
Var zannettiğim benin kaç satırlık sükutu
öyle bir yol ki bu bitmiş de çoktan
Bir aşığın kopmamış kıyametiyim.."
Düşünsene sevgilim;
Şimdi ikimiz yan yana gelmişiz. Yan yana gelmişiz ve kıyamet kopmamış.
Sayfa 36Kitabı okudu
Mübarek Cuma
Kitaplar çoğalıp okuyan azalırsa,
İlim çoğalıp alim azalınca,
Cami çoğalıp namaz kılan azalınca,
Kıyamet ha kopmuş ha kopmamış....
#Ömer Döngeloğlu#