Kübra Özçelik
@kubraaozcelik
Antalyalıyım ama Afyon'da yaşıyorum.
Ücretli Öğretmenlik, Halk Eğitim Merkezinde görev yaptım.
Yazarlık meslek değil, benim için bir aşk..
Yorumları merakla bekliyorum.❤
@kubraaozcelik_ 
Kübra Özçelik
YAZAR
9 Eylül İlitam 4. sınıf, Sosyal Hizmetler ve İlahiyat Önlisans Mezunu
AFYONKARAHİSAR
13 Haziran
24 okur puanı
Eylül 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
"Ya hocam, ne yapıyorsun sen ya!" dedim ses tonumu alçak tutmaya çalışarak.
"Az öteye git, ne diye dibime sokuldun şimdi? Ay! Kolun koluma değiyor, git ya!"
Ben kolumu geri çektikçe o bana daha da yanaşıyordu sanki. Sonra gülmeye başladı, "Seni kovmak için başka yöntemler deniyorum. Burası benim sınıfım ve istediğimi yaparım." dedi.
Bunu söylerken bile dudaklarıma bakıyordu muzip bir bakışla. Sonra tekrar gülmeye başladı. Yanıma azıcık daha yaklaştığında yine koluma dokunmuş oldu. Sınıfın ortasına doğru kaçtım. Reşat Hoca arkamdan gülünce ona baktım ve "Çok komik!" dedim, "Bir daha sakın bunu yapma. Al sınıfını başına çal!"
Reşat Hoca sırıtarak kalorifere iyice yaslandı, "Bak bu benim zaferim. Sana ilk defa geri adım attırdım. Böyle böyle benden kopacaksın okul kapayıncaya kadar." dedi.
Sayfa 117 - Luna YayıneviKitabı okuyor
""Hocam gitsene sen.." dedim.
Ne demek istediğimi anlamamış gibi kaşlarını çattı.
"Git bir çay iç, bunaldın iyice. Dersim yok benim. İlgilenirim çocuklarla zil çalıncaya kadar." dedim.
Israrıma yenik düşerek başını salladı. Bana karşı koyamadığına göre morali gerçekten bozuk olmalıydı. Giderken tereddütle bakınca gülümsedim.
"Hallederim hocam. Hadi git bir nefes al sen." dedim.
Hocam mahcup bir gülümsemeyle gitti. O halini hiç unutmuyordum. Belki yorgun, belki bıkmış, belki biraz sevecen, biraz da mahcup ve savunmasızdı.
İki kanatlı kuş gibiydik biz. Kanatlardan biri yorulunca, diğeri teslim alıyordu uçuşu ama hep uçuyordu o kuş.
Hep beraberdi çünkü kanatlar."
Sayfa 132 - Luna YayıneviKitabı okuyor
"Sensin.."
Nefes almaktan bile korktuğumu hatırlıyorum. Yanımdasın ama istediğim kadar bakamıyorum. Bir şeyler söylüyorsun ama benim tek derdim sevinçten gür bir kahkaha patlatamamak veya sesimin son notasıyla çığıramamak. Zor tuttuğum sesimi kontrol altında tutabilmek. Hani konserlerde şarkıcının hayranları tezahürat yapar ya. Gördüğüne inanamayıp ağlarsın. Canlı canlı görmek, sesini duymak için çıldırırsın. One Direction hayranları gibi, Harry Styles hayranları gibi.. Benim Harry Styles'ım sensin. Batman'ım sensin. Benim İlyas Yalçıntaş'ım sensin. Benim yıldızım da, Ay'ım da, Güneş'im de, gökkuşağım da sensin. Orada dolup dolup taşamamak, ağlayamamak, gülememek, doya doya bakamamak nasıl bir şeydi biliyor musun? Çığlık atamamak..
Sayfa 136 - Luna YayıneviKitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
"Vazgeçmediğimi.."
"Defterini açtım, incecik yazısını bulup öptüm. Yanağımı yaslayıp bekledim. Yıllar sonra bugüne baktığımda ne görmek isterdim? Vazgeçmediğimi.
Onu yalnız bırakmadığımı görmek isterdim."
Sayfa 100 - Luna YayıneviKitabı okuyor
Küskün Çocuk
Yüzünü ekşiterek koltuğuna oturdu.
"Belimi incittim." dedi homurdanarak.
Kaşlarını küskün bir çocuk gibi çatmıştı. Tam oradan öpmek vardı şimdi. Yanaklarını sıkarak onu çıldırtmak istiyordum. Saçını başını şöyle hoyratça bir karıştırmak ve geçen ayların hıncını almak istiyordum.
Sayfa 100 - Luna YayıneviKitabı okuyor