sanırım ki ölüm, her menzilde faydadır
Korkuyorum..
korkularım, geceyarıları uyanıp aya bakıyor
bulanık, boktan bir sudur aşk
insanın kendini görmek için eğildiği!
Okur Takip Önerileri
ışıksız gözlerime bir nebze kan
bu mu hayatta kalmak
bu mu ölüme peşkeş çekmek
kırmızıyı Allah sanan bir boğaydım!
frenim boşalmıştı, yokuş aşağı yalnızdım!
ölüm, hayata orada ant içirtir
ve kapanır sahte, parlak ışıklar!
korkma!
yalnızca iki el ateş edeceksin
çünkü intihar, menzil değil!
aslolan, savruk ruhlara yakışan sahici ölümler bulmakta, yoksa kimin kimin tabutunu çakacağı mühim değil
Ben yoksunluktan, karanlıktan ışığa gelir gibi geldim sana.
çünkü insan kendi özünü ne kadar erken fark ederse, kendisiyle ne kadar erken ilişki kurarsa o kadar yaşıyor demektir.
biliyor musunuz, kendimi sürekli ihmal etmişim.
rüzgara kapılmış bir yaprak parçası olmaktansa, yönünü belirleyebilen, rotasını ve etki alanını keşfetmiş bir insan olma hâline daha önce ulaşmak isterdim.