Özgürüm: Hiçbir yaşama nedenim kalmadı artık,
denediğim bütün nedenler beni bıraktı, yenilerini de tasarlayamıyorum. Daha genç sayılırım, yeniden başlamaya yetecek gücüm var. Ama nereden başlamalı?
Ve ben, ben de fazlalıktım. lyi ki hissetmiyordum bunu, daha çok anlıyordum ama içim rahat değildi, hissetmekten korkuyordum... Şu gereksiz varoluşlardan hiç olmazsa birini ortadan kaldırmak için canıma kıymayı düşündüm belli belirsiz ama ölümüm bile fazlalık olacaktı, şu güleç bahçenin dibinde, ginar ağaçlarının arasında, şu çakıltaşlarının üzerinde cesedim de, kanım da fazlalık olacak. En sonunda, temizlenmiş, kabuğu çıkarılmış, diş gibi temiz ve ak pak kemiklerim de fazlalık olacaktı: Her zaman için fazlalıktım ben.