Nisan yağmurunda iyi bir duygu vardır. Heyecan verici, aynı zamanda da üzücü. Büyükbaba dedi ki her zaman bu karışık duyguları hissetmiş. Dedi ki, "Heyecan vericiydi, çünkü yeni bir şey doğuyordu. Üzücüydü, çünkü ona güvenemeyeceğini bilirdin. Hızla geçip giderdi."
Sonunda, nisan en sıcak zamanına erişince, birden soğuk seni çarpar. Dört beş gün soğuk kalır. Bu, böğürtlenlerin tomurcuklanması içindir ve bu soğuğa "böğürtlen kışı" adı verilir. Böğürtlenler onsuz tomurcuklanamaz. Bu nedenle bazı yıllar hiç böğürtlen olmaz.
Güz doğanın merhamet zamanıdır. Sana ölmekte olanlar için işleri düzene sokma şansı verir. Ve böylece, işleri düzene soktuğunuz zaman yapmanız gereken ama yapmamış olduğunuz her şeyi tasnif edersiniz. Hatırlama zamanıdır bu... Pişmanlık duyma ve yapmamış olduğunuz bazı şeyleri yapma zamanıdır. Söylememiş olduğunuz şeyleri söyleme zamanı...
Büyükbaba'nın beden aklı teklemeye ve uyumaya başladı. Ruh aklı egemen oldu. Söğüt John ile çok konuştu.
Çukurdan inerken beni seyretmedi. Başını üst patikaya doğru kaldırmadı. Gittiğini biliyordum.
Büyükbaba'nın sevdiği turuncu, yeşil, kırmızı ve altın renkli elbisesini giymişti. Bir not yazmış ve göğsüne iğnelemişti. Şöyle yazıyordu:
"Küçük Ağaç,
Gitmeliyim. Ağaçları hissettiğin gibi bizi de hisset. Seni bekleyeceğiz. Bir dahaki sefere daha iyi olacak. Her şey yolunda.
Büyükanne"
Askerler onların ölülerini gömmek için durmalarına izin vermedi önce. Bu daha fazla Çeroki'nin ölmesine sebep oldu. Yüzlerce, binlerce. / ... / Arabaların ölüleri taşıyabileceklerini söylediler ama Çeroki ölülerini arabalara koymadı. Kendisi taşıdı. Yürüyerek. / ... /
Koca, ölü karısını taşıdı. Oğul, ölü annesini, babasını taşıdı. Anne, ölü bebeğini taşıdı. Onları kollarında taşıdılar. Ve askerlere bakmak için başlarını bile çevirmediler. Onların geçişini izlemek için yolun iki yanına dizilen insanlara da bakmadılar. Bazı insanlar ağladı. Çeroki ağlamadı. Ağlamasını dışa vurmadı çünkü Çeroki onların ruhunu görmesine izin veremezdi; arabalara binmediği gibi.
Ve bu yüzden o yola Gözyaşı Yolu adını verdiler. Çeroki ağladığı için değil... Yola, Gözyaşı Yolu adını verdiler, çünkü bu ad romantik geliyor ve yoldan geçenlerin hüznünü anlatıyordu. Bir ölüm yürüyüşü romantik değildir oysa...
"Yaşlı tel-qui bazı insanlara benzer. Her şeyi bildiğinden, çevresinde ne olduğunu görmek için asla bakınmaz. Başı bir şey öğrenemeyecek kadar yüksektedir."
Sayfa 18 - sayKitabı okudu
