Biri var ve sevilmeyi hak ettiğini bilmeyen birileri daha var onun gibi...
Niceleri var böyle; suskun, küskün, kırık gibi...
Dahası da var ama göremezler gerçek, saf, güvenle sevilmeyi.
Bir boşluğa sarılır gibi sarılırlar,
Dudaklarına bal bulaşacak gibi öpüşleri.
Korkuları var onların. Kendilerinden büyük korkuları.
Tüm dünya onları terk edecek gibi.
Bağlayamadıkları bağlamları var.
Yüklemleri isyan , küfür, kıyamet gibi.
Bir de fısıldayarak söyledikleri sevgi sözcükleri.
Biri var ve sevilmeyi hak ettiğini bilmeyen birileri daha var onun gibi...
Niceleri var böyle; suskun, küskün, kırık gibi...
Oysa ne gerek var?
Onları asla sevmeyecek olanlaradır hep onların özlemleri.
Çünkü...
Unutmuşlar sevilmeye olan özlemlerini...