Evim der ki, "Beni bırakma, çünkü burada senin geçmişin yaşıyor." Yolum der ki, "Gel ve beni izle, çünkü ben senin geleceğinim." Ve ben hem eve, hem de yola derim ki,
"Benim ne geçmişim, ne de geleceğim var. Eğer kalırsam, kalışımda bir ayrılış vardır;
gidersem, ayrılışımda bir kalış.
Ruhumu yedi kez aşağıladım:
ilki, onu yükseklere ulaşmaktan kaçındığını gördüğüm zamandı;
ikincisi onu topalın önünde topallarken gördüğüm zamandı;
üçüncüsü kolayla zor arasında seçim yapması gerekip de, kolayı seçtiği zamandı;
dördüncüsü bir yanlış yaptığı ve kendini başkalarının yanlışlarıyla avuttuğu zamandı;
beşincisi güçsüzlüğe sabrettiği ve sabrını güce yorduğu zamandı;
altıncısı bir yüzün çirkinliğini hor gördüğü ve onun aslında kendi maskelerinden biri olduğunu anlamadığı zamandı;
ve yedincisi bir övgü şarkısı söyleyip de, bunun bir erdem olduğunu sandığı zamandı.
Ne gariptir ki toplum olarak, aklı yavaş olana değil de ayağı yavaş olana, yüreği kör olana değil de gözü kör olana acırız.
"Aramızdan birileri mürekkep, birileri de kağıt gibidir. Birilerinin siyahlığı olmasa, öbürleri dilsiz olurdu. Birilerinin de beyazlığı olmasa, öbürleri kör olurdu."
Sayfa 11 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu