Kumru
@kumruyasak
kedi | kitap | kahve
° #115452309
° #234765230
° 
José Saramago
° 
Mark Twain
° 
John Verdon
Ölümden korkum yoktu ama burada ölmekten korkuyordum.
Burası hayallerimdeki ölüm yeri değildi, burası hayal ettiğim mezarlık değildi.
Çok yakın bir zamana kadar her ne kadar aksini düşünsem de tam şu an biliyordum ki kaybolmuş, bir daha bulunamamış ve silinip gitmiş biri olarak ölmek istemiyordum. Yerim insanların ayaklarının altı değildi.
Ben unutulacak bir ruh değildim.
Sayfa 332
Gözlerim sadece gözlerimdeydi. Mutlu muydum, üzgün müydüm, korkuyor muydum, cesur muydum, sadece gözlerime bakıyor ve duygularımı anlamaya çalışıyordum. Son zamanlarda kendime bu kadar uzaktım işte, içimi başka türlü göremiyordum.
Bir şansım olsaydı kalbime ayna tutabilmeyi çok isterdim.
Sayfa 312 - Kumru
Bizi en iyi yansıtanlar ise hep kırık aynalardı.
Sayfa 308
Okur Takip Önerileri
... hikayelerimiz yüzlerimizden okunmuyor...
Sayfa 307 - Beste
Biz savaşmak için geldik bu dünyaya, başkalarının önüne sunulan her şeyi savaşarak kazanmak zorunda kaldık.
Sayfa 297
Hayat bizim onu gördüğümüz gibiydi.
Hayatlarımız belki yıkıktı, döküktü, kırıktı ama biz güzel görürsek güzeldi.
O an anladım ki hayat sihrini yalnızca kaybolanlara gösterirdi. Biz kaybolanlardık, enkaz altında kalanlardık ve hayatın sihri ile tanışanlardık. Kirlenmek, üşümek, düşe kalka ilerlemek de güzeldi.
Ben 889, buradayım. Enkaz altında. Üzerine yıkılan hayatının içinden gelen o vals müziğini duyuyor musun?
İçimde yanıp sönen o ürkek ışığı görüyor musun? Yoksa beni hala duymuyor musun?
Sayfa 203
"Her facianın iki çaresi vardır: zaman ve sessizlik." -Alexandre Dumas
Sayfa 205
Evrenin bazı zamanlarından bir nokta gibi kaybolup gittim. Kimse tarafından bulunmadım çünkü kimse tarafından aranmadım.
Sayfa 189 - Dünyanın Sihri
İnsan ruhunun içinde kaybolur mu?
Hiç kaybolmuş hissettiğin oldu mu?
Hayatının ortasında öylece durduğun, müziğin sesini kısıp etrafına boş boş bakındığın ve "Ben şimdi nereye gideceğim?" diye düşündüğün oldu mu? "Burası neresi, neden buradayım ve buradan nereye gideceğim?" gibi sorularla boğuştun mu hiç?
Halbuki evindesin, odandasın, sokağındasın. İnsan evinin içinde, odasının içinde, yatağının içinde kaybolur mu hiç? İnsan yıllardır yaşadığı sokağın içinde kaybolur mu? İnsan doğduğundan beri yaşadığı bedenin içinde kaybolur mu?
Ben kayboldum.
Çok defa kayboldum..
Sayfa 189 - Dünyanın Sihri
Ölmeden önce son dansını yapan bir kelebek gibi gelip geçmiştim bu dünyadan. Sanki ortadan kaybolmamışım da, zaten hiç var olmamışım gibi hissediyordum.
Sayfa 155
"Benim tek hedefim, durmadan soğuyan bu dünyada üşüyen halkların ısınabileceği ateşler yakmaktı."
Sayfa 21
Yüzümüzü altında saklamaya çalıştığımız saçlarımız bizim enkazımızdır, biz hep o enkazın altında yaşadık.
Acısını çektiğin o aşk, ardından ağladığın o dostun, seni bırakıp giden veya senin bırakıp gitmek zorunda kaldığın her şey senin enkazındır.
Kaybettiğimiz her sınav, her iş görüşmesi, yenildiğimiz her deneme, geri dönmek zorunda olduğumuz her yol, yaşadığımız her hastalık, alamadığımız her nefes, sıkışan kalbimiz, titreyen ellerimiz bizim enkazımızdır.
Bize normal hissettirmeyen insanlar, bize kötü hissettiren cümleler, etrafımızda dönüp duran yüzümüze gülen ama bizi üzen herkes bizim enkazımızdır.
Heyecanımızı anlamayanlar, endişemizi anlamlandıramayanlar, hayallerimizi duyup gülenler, bize inanmayanlar, bizi üzgün görüp mutlu olanlar, kalbi kötülükle büyüyenler, bize bakıp bizi göremeyenler, bizim enkazımızdır.
Bize kendimizi unutturanlar, bize kendimizi sorgulatanlar, bize evimizi kaybettirenler, bizim enkazımızdır.
Hayat başımıza yıkılır, altında kalırız, fark etmeyiz.
Hayat bizim enkazımızdır.
889 burada, enkaz altında.
Peki sen? Burada mısın?
Sayfa 104
Gülümsemek, yürümek ve yola devam etmek gerekir. Çünkü yürümekten vazgeçersen hayatın seni götüreceği tek yer yolun gerisidir, ilerisi değil. Geçtiğin yerlerden tekrar geçmek ister misin? Sanmıyorum.
Sayfa 104
Herkes bir savaşın içindeydi, evini bulmak dedikleri şeyin ta kendisi insanın acısını bulmasıydı.
Söylesene senin evin neresi?
En çok neresi acıyor kalbinin?
Sayfa 103
Belki de yaralarım iyileşmek değil, iz bırakmak istiyordur,
Sayfa 94 - Uraz Kayalar