Kuşkusuz en büyük ön yargı, etrafımızdaki herkesi insan sanmamızdır.
Bukowski
Anne, anne.
Senin küçük çocuğun
Büyüdü
Ama daha kederli sadece.
Anne,anne
Burnumda tütüyorsun,
Neden kaybettim seni?
rabbim dilimi duasız gönlümü sensiz bırakma.....
"Rabbinize yalvara yakara ve gizlice dua edin. Bilesiniz ki O, haddi aşanları sevmez. Ürpererek ve ümit ederek dua edin O'na. Hiç kuşkusuz, Allah'ın rahmeti, güzel düşünüp güzel iş yapanlara çok yakındır."
A'râf Sûresi, 7:55-56
Kuşkusuz en büyük ön yargı, etrafımızdaki herkesi insan sanmamızdır… Bukowski
Kuşkusuz ki en büyük ön yargı; etrafımızdaki herkesi 'insan' sanmamızdır.
-Charles Bukowski.
"Hiç kuşkusuz, zamanı ne kadar hesaplı kullanırsam kullanayım, birçok kitap kalacak öylece; asla okunamayacak.
İşin kötüsü, okumam gerektiği halde okuyamadığım bazı kitapların adlarını ve yazarlarını bile öğrenemeyeceğim. Kör noktada kalacaklar çünkü, art arda yayımlanan binlerce kitabın arasında kaybolup gidecekler." Diye hayıflandığı yazının sonunu şu cümleyle noktalamış Hasan Ali Toptaş:
"Sonra hiç değilse bazıları kalmasın, ey hayat, bana kör noktamı aydınlatacak bol ışıklı dostlar ver."
Amin diyorum ben de tüm kalbimle :)
Belleğin güvenilmez bir şey olabileceğini anlıyorum; çoğunlukla insan hangi koşullarda anımsıyorsa bellek onların rengini büyük oranda taşıyor, burada bir araya getirdiğim anılarım için de geçerli bu kuşkusuz.”
Uzak Tepeler, Kazuo Ishiguro (sayfa-137)
Alacakaranlığın bu kısacık anında, yalnız
bir insanın değil, tüm halkın duyduğu, süreksiz ve hüzünlü
bir şey hüküm sürerdi. Bana geline?;, ağlamak gelir
gibi sevmek gelirdi içimden. Bundan böyle uykumun
her saati yaşamımdan çalınacakmış gibi bir duygu uyanırdı
içimde... ereksiz arzu zamanından çalınacakmış gibi
yani. Palma meyhanesinin ve San Francisco manastırının
o titrek saatlerinde olduğu gibi, kımıltısızdım, gergindim,
dünyayı avuçlarımın içine koymak isteyen bu
uçsuz bucaksız coşku karşısında güçsüzdüm.
İyi biliyorum ki yanılıyorum, benimsenilmesi, tanınması
gereken sınırlar Vardır. Yaratırsa böyle yaratır insan.
Ama sevmenin sının yoktur ve ben her şeyi kucaklayabildikten
sonra, iyi sarılamasam da ne çıkar? Cenova’da
tüm bir sabah boyunca gülümsemelerini sevdiğim
kadınlar var. Bir daha görmeyeceğim artık onları, bundan
daha basit bir şey de olamaz kuşkusuz. Ama sözcükler
özlemimin alevini örtemeyecek. San Francisco manastırının
küçük kuyusu. Güvercin sürülerinin uçup gidişini
izlerdim orada, bu yüzden susuzluğumu unuturdum.
Ama susuzluğumun yeniden doğduğu bir an her
zaman gelirdi.
Albert Camus / Tersi ve Yüzü