Yoğun və yorucu bir gün arasında birilərinin hekayəsini oxumağın huzuru başqa olur. Özəlliklə də bir neçə saat içində bitirəcəyiniz bir kitab oxumağın verdiyi duyğu. Stefan Zweig' in kitabları səhifə baxımından az olsa da, hər kitabında ayrı bir mövzuya toxunur. Hər səhifəsi, hər sətiri özəlliklə seçilərək yazılıb sanki. Digər oxuduğum "Satranç" və "Bilinmeyen bir kadının mektubu" əsərlərindən fərqli olarağ "Korku" əsəri bir başqa həyəcanlı və eyni zamanda psixoloji cəhətdən mənə "Cinayət və Cəza" əsərini xatırlatdı. Mövzularında xüsusi bir bağ olmasa belə, Cinayət və Cəzada bizə verilən mesajın bir növ eynisi korku əsərində də verilib.
İnsanı bu həyata bağlayan hisslərin ən başlıcası Qorxu hissidi. Ama bu hiss aşırı olduğunda insanı intihara belə sürükləyə bilər. Kitabın tək kəliməylə anlatımı mümkün olmasa da kitabdan alınan bu alıntı düşünürəm ki kitabın bizə verdiyi mesajların ən başlıcasıdı; "Korku cezadan daha fenadır çünkü ceza bellidir, ağır ve ya hafif. Belirsizliğe, sınırlandırılmamışa kıyasla ceza daha az ürkütücüdür."
Kitabın baş qəhrəmanı İrene hər kəsin arzu etdiyi və olduğca xoşbəxt ama onun üçün sıradanlanmış həyatına rəng qatmağçün, xəyanət etməyi seçir. Və sonrasında bu xəyanətin ortaya çıxacağından yaranan qorxu hissi hekayənin başlanğıcı olarağ yaranır. Qorxu hissinin psixoloji cəhətdən bu qədər incə işlənməsi əsəri olduğca marağlı edir. Marağla oxuduğum kitablar arasındaydı deyə bilərəm:)
