Aşk bir ruh kangreni; o kadar çabuk ilerliyor ki. Daha şimdiden ne haldeyim. Zamanı saatlerle, dakikalarla değil, güneşin doğup batmasıyla değil, sizinle ölçüyorum: ‘Onu gördüm, görmedim, göreceğim, görmeyeceğim, gelecek, gelmeyecek…’
Küstürmeyin insanları hayata Sonra her şeyden vazgeçiyorlar Yaşamaktan güzel olan her şeyden Bir odada yalnızlığı bir dağ başında kalmayı bir adada mahsur kalmayı nerede bir yalnızlık varsa onu istiyorlar Küstürmeyin işte bazı insanları.
Ne kadar ürkünç bir iş. Kafamın içinde belirsiz yaratıklar olarak yüzen ve sadece var olmalarıyla yetindiğim cisimciklerin resmini çizmek. Rüyaların resmini çizmek kadar güç.