latent dream
@latentdream_
"Eline bakıyorum uzun uzun. Yanağıma şefkatle uzanan eline. Öyle tuhaf bir fotoğraf şeysi aklıma geliyor. Elin bir daha yanağıma uzanmayacak."
27 okur puanı
Ağustos 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İki sevgiliden birinin aşırı derecedeki sevgisini göstermesi, diğerini, yeterince sevmekten temelli bağışık tutar.
Biliyor musun, dün gece o bir ucu kırık ay sanki hep aynı yerde durdu - güneş çıktıktan sonra bile - biliyorsun.
İşte, bak: gidiyor o tekne
-kimseyi getirmemişken.
Sayfa 14Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Hasan beni bir zamanlar sevmişti; hiç kimsenin sevmediği ve sevmeyeceği bir biçimde. O artık yoktu..."
"...kimse onun farkında değil gibiydi."
"Bizim evimizde, yeni yıl tıpkı eskisinin bitişi gibi başladı: sessizlik içinde..."
"Süreyya'yla ikimiz Afganistan için bir şeyler yapmaya çalıştık; vatandaşlık sorumluluğu kadar üst kattaki sessizliği, yaşamdaki her şeyi bir kara delik gibi emen, yutan sessizliği bir şeyle -ne olursa- doldurma gereksinimden."
"Sohrab sessizdi ama dünya değil."
"Düşlediği yaşamın izleri. Daha sürgün bile vermeden solan bir hayalden geriye kalanlar. Yalnız değildi. "
"Ardında ayak izi bırakmaktan korkar gibi yürüyordu."
Suskunluk, huzur içeriyor. Sakinlik, dinginlik. Yaşam düğmesinin sesini kısmak gibi.
Sessizlik ise düğmeyi kapatmak. Kesmek. Tamamen durdurmak.
Sohrab'ın sessizliği, buna özgür iradesiyle karar verenlerin, davasını hiç konuşmayarak savunma yolunu seçenlerin sessizliği değildi. Bu, karanlık bir yere sığınan, etrafındaki örtünün uçlarını kıvırıp bir bohça yapan
ve onun içine gizlenen birinin sessizliğiydi.
Aslında bizimle yaşamıyordu, yalnızca evde küçük bir yer kaplıyordu. Küçük ama çok değerli bir yer.
"Sonra, bir şey fark ettim: Az önceki düşünce, eskisi kadar dikenli değildi. Sohrab'ın kapısını çekerken, kendi kendime sordum: Yoksa bağışlanmak böyle mi tomurcuklanıyordu?
Gürültülü patırtılı bir veda töreniyle değil de, eşyalarını sessizce toplayıp bir gece yarısı, habersizce sıvışarak mı? "
"Hasan'la Sohrab'ın yan yana, güneşe karşı gözlerini kısıp dünya sanki çok iyi, çok adil
bir yermiş gibi gülümsediği fotoğraf."
"Mutlu son diye bir şey var mı?
Her şey bir yana, yaşam bir Hint filmi değil. Afganlann en sık yinelediği deyiştir: Zenâagi migzara. Hayat devam ediyor. Başlangıcı, sonu, kemyah, nah-kam, bunalımları, sevinçleri önemsemeksizin, ağır, tozlu bir kervan gibi ilerliyor. "
"Ve gözleri; yan aralık ama ışıksız. Her şeyden çok, bu gözleri unutmak istiyorum. Az sonra uyku gelecek; kendimi ona bırakacağım. Rüyamda, daha sonra anımsamayacağım şeyler göreceğim."