Atlantis
@latlantisl
;Bana bakmamış olan tüm bu bakışlarınız.
Aylak
Öğrenci
9 Şubat
52 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Şiir yazan bir yürek nasıl bu kadar katı nasıl bu kadar acımasız olur? Aynı kitabı okuyup aynı yerlerin altını çizmişiz. Benim yüreğime bu kadar dokunan o kelimeler hislerini nasıl yoğurmaz? Nasıl gözlerin bu kadar uzak kalır dudaklarıma. Sana hep "Uzak tutma gözlerini benden,kapama da gözlerini. Üşüyorum." derdim şimdi bakamaz hale geldim gözlerine. Bakamadığımdan çok bakmak istemediğimden sanırım. Bakıp görememek sevdiğini nasıl sızlatıyor yüreğimi anlatamam. Şiirler yazdığım sen şiirler okutuyorsun bana. Duyduğum en güzel müziktir sesin,şimdi kulaklarımı tıkıyorum. İçine karışmışken,ben olmuşken sen ve sen olmuşken ben bu yabancılığa katlanamıyorum. Yüreğim tükendi nadide çiçeğim. Bana senden geriye bir şey bırakma dedin hep. Benden geriye hiçbir şey bırakmıyorum. Kendimi de seni de alıp gidiyorum şimdi. Hoşça kal,dudaklarına değdirmeden dudaklarımı bir fısıltıyla veda ediyorum sana. Sarılmadan,öpmeden. Yanıma senden başka bir şey almıyorum. Birkaç fotoğraf,bir iki sigara ve kulaklığımdan başka bir şey yok yanımda. Yalnızca yürüyorum. Acelem yok artık. Yetişmem gereken bir yer,yolun sonunda beni bekleyen biri yok. Şimdi bir gece ve bir yokuş var önümde. Yürüyorum,biraz korku biraz da özgürlük var içimde. Arkamı dönüp gelmek istiyorum. Geldim gitme demek istiyorum. Ama gittik çoktan. Vücudum titriyor,soğuktan mı korkudan mı bilmiyorum. Ellerim hiç bu kadar soğuk gelmemişti. Yürüyorum,varmaktır bu ölüme.
Atlantis tekrar paylaştı.
"Kaygılarında nasıl da kehanetler sezmiştim...ama sevgilim, gözlerinde gökyüzü kalmış hala."
Sayfa 49Kitabı okudu
Hastaydım, kafam yorgun, ruhum umutsuz, gövdem acılar içindeydi.Tanrı’nın hiç değilse manevi enerji ve güçlü bir şefkat içgüdüsüyle donatmış olduğu ben, en acı bir cesaretsizlik çukurunun dibine düşmüştüm ve çok öldürücü bir zehirin, soluk alamayan kalbime dolduğunu duyuyordum.
Okur Takip Önerileri
Dünyada bu kadar çok boş yer olduğu halde, var olabileceğin, sana fazlasıyla yetecek ufacık bir yer bile bulamazsın.
"Beni anımsamanı istiyorum. Yalnızca senin anımsaman yeter. Başkalarının unutması hiç umurumda değil."
Kendi başıma ne kadar düşünürsem düşüneyim, ne kadar çabalarsam çabalayayım, olan her şey benim değil de bir başkasının etrafında gelişiyor gibi, kendime yabancılaşıyorum.
Neden, birini çok sevmek, aynı zamanda o insanı derinden yaralamakla aynı olsun ki? Yani eğer öyleyse, birini çok sevmenin ne anlamı var ki? Neden öyle bir şey meydana gelmek zorunda?
“Fırtına geçtikten sonra nasıl atlattığınızı hatırlamayacaksınız, nasıl hayatta kaldığınızı da. Ancak bir şey kesindir; fırtınadan çıktıktan sonra fırtınaya girenle aynı insan olmayacaksınız.”
“Ben hep kapıya yakın oturdum çünkü kimse sevdiğim gibi kalmadı
Neden herkes sanki kendi düşmemiş de ben itmişim gibi bakıyor?”
Yara aynı yara
Dil aynı dil.
Biz neden bu kadar yalnızız
...
Yaşamak desem değil
Ölmek desem değil
Bir Araf
Tam şuramda
...
Atlantis tekrar paylaştı.
İtiraf edeyim, hâlâ umutluydum... Şimdi Tanrı'ya şükür, hiç umudum kalmadı.
Sayfa 70 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
