sena
@lavantalar
“Ve yaşam çığlık atıyordu yüreğinde.”
36 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Artık onu dinleyemez oldum. Bir iki ay evvel okuduğum “Hamlet”in mezarlık sahnesini hatırladım. Orada, kralın soytarısı Yorik’in kafatasını ele alan Prens’in sözlerini bir musiki gibi içimden mırıldandım:
“Heyhat! Zavallı Yorik! Ben onu tanıdım Horatio! Soytarıların en neşelisiydi. Velût bir muhayyele. Bin defa beni kollarında gezdirdi fakat şimdi manzarası hayalimi nasıl dolduruyor! Kalbim nasıl...”
Odadan çıktık, hafif hafif yürüyoruz. Ne ağır koku! Bir posta vapurunu batırabiliriz. Ve ne sessizlik! Ayak seslerimiz bile hiç akis yapmıyor gibi çınlayıp sönüyor. Kendime gömülüyorum.
-Size bu kadar dokundu mu yoksa?
-Bir piyesten bazı parçalar hatırlıyorum.
-Biz o kadar alışkınız ki.
Okur Takip Önerileri
Ve bu ses, bu gözler, kapı, gizli şeylerin diliyle bana neler söylüyorlar! Bazen etrafımızda o kadar esrarlı bir hadise olur ki ince teferruatına kadar bunu sezeriz fakat hiçbir şey idrak etmeyiz; ruhumuzun içinde ikinci bir ruh her şeyi anlar fakat bize anlatmaz, böyle korkunç işaretlerle bizi muammanın derinliklerine atar ve boğar.
Nen var, niçin susuyorsun?
Boğuluyorum.
Kurtulmak için başımı kendi derinliklerimden çıkarıyorum, bahçeye bakıyorum. Oyalanacak bir şey arıyorum.