Bu, Yoksun'u üçüncü okuyuşum oldu sanırım. Bir türlü kitap okuyamadığım, okuduklarımı da sevemediğim bir dönemde olduğum için kendime gelmek adına sevdiğim bir kitabı tekrar okumak istedim. Başlarda Yoksun da beni bu kitap okuyamama batağından kurtaramadı ama sonradan toparlandım neyse ki.
Josephine ile Marcus birbirinden yaralı iki karakter olduğu için ilişkileri de inişli çıkışlıydı ve bir yandan istemeden de olsa birbirlerini incitirken bir yandan da birbirlerine iyi gelmelerini okumak hüzünlü ve güzel bir süreç oldu.
Kitabın eksikleri yoktu diyemem tabii, vardı. Her ikisiyle de empati yapmama rağmen hem Marcus'a hem de Josephine'e kızdığım yerler oldu ve finalde yaşanan aksiyon da bence gereksizdi. Fakat bunların haricinde benim için özel olan ve tekrar okunacaklar listemin vazgeçilmezlerinden biri hâline gelen Yoksun'u yine severek okuyup bitirdim.