Tutkulu sözlerimle inandırıp, sefil ruhunu kurtardığımda
Boyun eğmenin karanlığından samimi, derin bir kederle,
Lanetler yağdıran, seni kuşatan kötülüğe.
Uyuklayan vicdanın uyandığında ona işkence çektirecek,
Benden önceki yaşamının açığa vurdun bütün sırlarını,
Utançla, korkuyla, perde ettin ellerini yüzüne.
İsyankar, delirmiş,dehşete düşmüş bir halde, akıttın gözyaşlarını...
“Sürekli bana ‘İnsanlar ile ne problemin var ‘ diyorlar. Ne yalan söyleyeyim; ben hiç menfaatçi bir antilop görmedim, ben hiç riyakar bir mantis karidesi görmedim, ben hiç yalancı bir orkide görmedim,ben hiç tecavüzcü bir papatya görmedim. Bunların hepsini insanlarda gördüm.”
~ Charles Bukowski
Söylemek, bir şeyler, birçok şeyler anlatmak istiyorum. Kime? Şu koskocaman dünyada benim kadar yapayalnız dolaşan bir insan daha var mı acaba? Kime, ne anlatabilirim?