Çocuklarınız sizin değildir. O çocuklar hayatın kendine duyduğu özlemin oğulları ve kızlarıdır. Onlar sizinle birlikte gelirler bu dünyaya. Ancak sizinle birlikte olsalar da size ait değillerdir. Onlara düşüncelerinizi değil, sevginizi verebilirsiniz. Zira kendi düşünceleri vardır onların.
"eğer verilen söze sonsuz güven duyulmuyorsa, eğer bu söz dünyayı bir arada tutan bağ kirişleri kadar bozulmaz değilse o zaman hayatta bir umut da kalmamıştır ve evren özünde böyle bir sahtelik barındırdığı için kaosa sürüklenir"
Meryem uykuya dalmadan önce "niye horozlar ötmüyor artık?"
"Horozlar hep öter!" dedi bibisi, "Ama bazı insan duyar, bazısı duymaz."
Meryem, "Ben artık duymuyorum" dedi
"Sabah olmasını istemiyorsun da ondan" diye yanıtladı onu Gülizar Ebe.
özlem, şimdi burada, senin bulunduğun yere yağan
yağmurun, o'nun bulunduğu yere de yağması
konusundaki ikircikliliğindir : "keşke, burada, yanımda
olsa da, yağmur birlikte yağsa üzerimize keşke,
orada, yağmur yağmasa üzerine de, ıslanmasa"