Giderken bekledim artık yüzünden sanki daha da yakınlaşma okunuyordu. Bu hoşuma gitmişti her zamanki hisle arkamı döndüm bana bakarak gülümsemişti o sırada dünyada değil de sanki onun gezegeninde yaşıyordum. O gün anladım ki ben yalnızmışım,ben depresyonda değilmişim,ben gerçekleri görünce sahteye alışan bir insan değilmişim,ben çaresiz değil çarelerin arasında çare arayan bir delikanlıymışım,ben benmişim...
113
"kendi yazımdır ve anımdır."