Düşüyorum düşüyorum düşüyorum ben
Henüz kendi mezarıma girmeden
Pont-Neuf üzerinde rastladım
Yirmi yıl boyunca yalanlar dünyasına
Bir dualık zaman kadar
Sadece düş olan bu delikanlıya
Meşaleler kenti aşkın sonuna kadar yaktığı
Ağlayışlar kenti ağlamış olmaktan gülen
Yıldızsız cennet gümüş gözlü cehennem
Her şafak en büyük cezadır bazıları için
Yaşamaya mahkûm aldatılmış düşle
Bana geceler boyu
Hep yaslanan bir alın
İki açık iri göz
Ve orda her şey bana
Buğday tarlası gibi
Göründü bu dünyada
Hiçbir şey geçici değil var olmak kadar
Yalan dolan mı? Böyle bir rengi yok ki kanımın
Susuz bırakıyor gözlerin beni içmedim hiçbir zaman kana kana
Gökyüzüm umutsuzluğum kadınım
Beni sev ya da benden nefret et, ikiside benim yararıma. Seversen hep kalbinde, nefret edersen hep aklında olurum.
Louis Aragon
Sayfa 125Kitabı okudu
Elimizi tırmalayan her günkü dikenli yollarda
Hayat geçip gidecek baş döndürücü bir türkü gibi