"Hangi insan , hayatın problemlerle bizi eğittiğini ve problemlerle yüzleşerek ancak gelişebildiğimizi anlamak yerine , böylesine çaresizlikte mızıklanmayı seçerdi ki!"
"Sessizlik , zaman durmuş gibi , karmaşık duygular , kusma hissi , acıyan bir beyin , kanayan bir kalp , karnım yumruk yemiş gibi , göğsüm ağrımaya başlıyor , ne yapmam gerektiğini bilemiyorum , düşünemiyorum... Bir süre dümdüz karşıya bakıyorum , ağlamak istiyorum. Sonrasında kafamı sıraya koyup öylece kalıyorum."
Veda sonrası hızlı adımlarla oradan uzaklaşıyorum. Hızlıca karşıya geçiyorum , hızlıca yürüyorum , caddeye varıyor , arabaları kontrol edip hızlıca karşıya geçiyorum , hızlıca yürümeye devam ediyorum... Koşmak istiyorum , gücümün yettiği kadar ve hızla durmaksızın koşmak istiyorum...
"Hiçbir şey anlamıyorum , bilmiyorum , yapmıyorum , işe yaramamaktan tükeniyorum. Günlerce hiçbir şey yaşamıyorum , tanıdık bir yüz görmüyorum ; binlerce insanın arasında yapayalnız olmanın ne
anlama geldiğini bilemezsin."