Nefes almak için yeni bir gün daha diyorum, nefes aldığımı zannediyorum ama aslında boğuluyorum..
Okur Takip Önerileri
Yaşadığım devirden utanıyorum, bunca yapılan haksızlık, hukuksuzluk, adaletsizlik, korku kültürünün her yere sinmesi, kötünün yaygınlaşması ve sıradan, olağan hale gelmesi, anormalin normalleşmesi, gelecek kuşaklara iyi bir ülke ve dünya şartları sunamayışımız... Bütün bunlar bu dünyanın cehennemi değil mi? Her yeni güne “acaba bugün ne olacak” düşüncesiyle uyanmak, daha geçen hafta olanları sanki hiç duymamış, görmemişçesine bir çırpıda hafızalardan silebilmek normal mi? Allah sonumuzu hayır etsin...
Kendimize anlattığımız hikayede kim kaybolacak? Bir hikaye, nihayetinde, bir tür yutmadır. Konuşurken ağzını açmak, geriye yalnız kılçıkları bırakmak demektir, ki onlar anlatılmadan kalır. Burası güzel bir ülke, çünkü hala nefes alıyorsun.
