Ne bir kimseyi göresim var, ne konuşasım bir kimseyle
Acı çekmeyi öğrendiğimde ismimi de öğrendim
Vardı
Sonra çok üzülmüşçesine tuvalette ağlamışlığı
Aramızdan geçen zamandı, biliyorum kanatları vardı Kimbilir bu gidişin dönüşü olacak mıydı?
Büyüyordum, büyüdüğümden emindim, biliyordum.
Şimdi bazı akşamlar kırmızı çiçekli başımı
İşten yeni dönmüş yorgun yastığımla karıştırıyorum.
Sayfa 79 - Metis YayıncılıkKitabı okudu