Zamanın içinden geçiyoruz
Zaman da bizim içimizden.
Ne çok tünel,mağara,karanlık galeri
Ne çok susuzluk gördük.
Ne derin yalnızlıklar,ne çok acı birikti içimizde…
Git git bitmeyen yollar,inişli çıkışlı.
Nefesimiz yetmiyor artık
Vadilerden ovalara bile yürümeye.
Tırmanışlar,zirveler,açık denizler çok uzaklarda.
Adım atacak gücü kalmadı ruhumun.
Güneşe hasret miyim ışığı görsem tanır mıyım?
Göz kamaştıran haline alışır mıyım yine?
Özledim mi günü,güneşi,ışığı,çiçeği bilmiyorum.
Bir daha aynı hevesle yürür müyüm o yolları
Kim bilir?
HANDAN KILIÇ