Don Kişot, nasıl nefret ettikleriyle dolu bir kasabadan, içi öz artıklarıyla dolu diye kaçıyorsa ben de ruhumun yanına bile uğramak istemiyorum.
Sayfa 86 - Hürriyet YayınlarıKitabı okudu
İnsan sözcüğü, acele yazılmış bir mektupta, yıldırım çekilmiş bir telgrafta harfleri karışmış bir sözcükmüşcesine sırıtmazdı yaşam destanında.
Sayfa 10 - Hürriyet YayınlarıKitabı okudu
Diyorsun ki, önce İspanyol yerliyi sömürdü, çocukları olduktan sonra da melezi sömürdü, sonra tam kan Meksikalı İspanyol'u, criollo'yu, sonra mestizo yerli yabancı herkesi sömürdü. Sonra Almanlarla Amerikalılar onu sömürdüler. Şimdi de geldik son bölüme:
Herkes herkesi sömürüyor ... "
Sayfa 352 - Can Yayınları Çev: Sinan Fişek 1. BaskıKitabı okudu
Mutluluklarını yitirmeyenler yalnızca sarhoşlardı.
Sayfa 261 - Hürriyet YayınlarıKitabı okudu
Hangi merhemler sürülmüştü ruhuna? Bilimin yorumcuları bile nereye kadar bilebilirlerdi, dipsiz kötülüğün onlar için korkunç olan öldürücülüklerini? Şu ya da bu duvarda, karşılaştırıldığı zaman deliliğin yalnızca dünyada bir damla olduğu, dünyanın mene-Tekel Peres'ini bulmak için hiç de deneyimli bir göze gerek duymayacağını
biliyordu.
Can YayınlarıKitabı okudu
Gecikmiş aşkın neye benzediğini söylemek hiçbir susamışlığa çare değildi.
Sayfa 16 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Elveda nokta.Paragraf değiştir,bölüm değiştir,dünya değiştir."
Can YayınlarıKitabı okudu
"İnsanlar niçin kendilerini ilgilendirmeyen işlere karışırlar!'" "Ya da ne demek istiyorlarsa açıkça söylemezler!"
Can Yayınları Çev: Sinan Fişek 1. BaskıKitabı okudu
Yalan dolan üstüne kurulmuş bir dünyada, kurtların soluklarını ensemizde duyarak kaçarken, kuzu kılığına bürünmüş gerçek düşmanlarımızın yanına sığınırız.
Sayfa 234 - Hürriyet YayınlarıKitabı okudu
Şiirin kötüsü bile yaşamdan yeğdir...
Can Yayınları Çev: Sinan Fişek 1. BaskıKitabı okudu