Ne zaman içimde kelimeler eksilse, sessizlik ağır gelse, dünyayla bağım incelse… kitaplara sığınırım. O sığınaklardan biri de hep " Martı Jonathan" olur.
Martı benim yalnızlığımı dinler, kanatlarım kırıkken bile uçmayı fısıldar.
Martı sadece bir hikâye değil; içimde inatla kalan, yitirmediğim yön duygusu.
O , her kaybolduğumda, bana yeniden gökyüzünü hatırlatır.
Hatırlatır çünkü bazı kitaplar okunmaz, yaşanır; bazı satırlar da derman olur, yara değil.
Uçmak bir martının doğal hakkıdır, özgürlük varlığının özündedir. İster boş inançlar ve gelenekler, isterse sınırlamanın herhangi bir biçimi, özgürlüğü kısıtlayan ne varsa kaldırıp atılmalıdır.