ben insanı barbunyaya benzetirim. içinde zeytinyağı vardır, soğanı vardır, şekeri vardır, tuzu vardır. kimisi atıyorum havuç koyar, kimisi patates koyar üzerine maydanoz serpilir falan filan...
yani, barbunya bir mixtir ya... barbunya bir mixtir.
şeker... şeker iyi midir? yerine göre.
pudinge koyarsan tabii ki yeridir.
ama atıyorum yani lahmacuna şeker atılır mı? yakışmaz.
hakeza tuz; baklavaya tuz konmaz mesela. konmaz, koyulmamalıdır.
ama atıyorum, patates kızartmasına serperseler; yakışır, yeridir yani.
anlatabiliyor muyum?
şimdi; barbunyadan yağını çıkar, soğanı çıkar, şekeri çıkar, tuzu çıkar havucunu, patatesini çıkar bütün malzemesini çıkar geriye saf barbunya kalsın o öyle saf barbunyayı yer misin? yemezsin. yesen de sevmezsin.
anlatabiliyor muyum?
e şimdi insandan da; insanı insan yapan bu kaosu çekip aldığında o geriye kalan ruhsuz posayı da sevemezsin. ben böyle görüyorum.
Gibi