“Hakk'ın karşına çıkardığı değişimlere direnmek yerine teslim ol. Bırak hayat sana rağmen değil, seninle beraber aksın. "Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir" diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını? “
üstelik şairim bilemezsiniz
her akşam rüzgar gibi sokaklara düşerek
elleri ceplerinde birisi gezer
bir yürek taşı göğsünde duygulu, ürkek..
ceylan yüreğine benzer.
mısralar anlatmaz şairliğimi.
Hiçbir kimliğimle yer edinemiyorum.
Ne insani kimliğim , ne mesleki rengim ne dini vazifem .. ben kimliğimi kaybettim.
Ne yaşıyorum , neden her gün uyanıyorum
Yolumu kaybettim ben , çizdiğim haritayı bulamıyorum.
Denizlerde boğuluyorum sanki sesim derinlerde çığlığım dalga dalga ama yüzeye çıkamıyor.
Çıkarmıyorum.
Kendi dünyamda yer edinmeye çalışıyorum ama başaramıyorum şu an.
Hangi evresindeyim kayboluşun?
Ben yok olmayı düşlüyorum an an
Neden , nasıl ve ne zaman soruları cevapsız uzun zamandır , soru sormayı beceremiyorum artık
Yok oluyorum sanki kendime yetemiyorum.
Nedir bunun adı
Bilmiyorum
Unutkanım , anlarım siliniyor..
Hislerim kopmuş gibi gerginlik hakim bünyemde
Sanırım bana bir şeyler oluyor
Sanırım hiç olmak , varlığımla yok olmak bu demek
Faydasız , imkansız ve umutsuz mu?
Bilmiyorum sadece bir şeyler oldu içimde
Kırıldı kolum, harap oldu ve kızgın birilerine ruhum
Ve ben ruhuma sarılamıyorum şimdi
En acısa da bu ya tanıyamıyorum..