Ancak beni kıyametin koptuğunu gerçekten ikna eden bir şey varsa, o da ayağımın altında çatırdayan akıllı telefonlardı. Dünyanın sonundan başka hiçbir şey, çevreci teknoloji tutkunlarının son model zamazingolarını yollara fırlatıp kaçmasına neden olamazdı.
Üstümde onca baskı ve sorumluluk varken, ailem olmasa daha mutlu olacağımı düşünmediğim tek bir gün bile geçmemişti. Fakat belli ki yanılmıştım.
"Şşş.''
Parmak uçlarını yanaklarımda gezdirip yüzümü okşadı.
''Meraklanma ben buradayım."
Gözlerinde derin bir elemle bana bakıyordu.Sanki söylemek istediği çok şey varmış ama artık iş işten geçmiş gibi. Yüzünü okşamak, her şeyin yoluna gireceğini söylemek istiyordum.Her şeyin düzeleceğini. Keşke öyle olsaydı her şey.