Yorulmuştu ama yorulmanın durmak için bir gerekçe oluşturmadığı insanlardandı.
...her şeyin değil ama pek çok şeyin gerçekliği senin kendini neye inandırdığınla ilgiliydi.
Sayfa 15Kitabı okudu
"Bildiğimiz en iyi yol, eve giden yoldu."
Sayfa 86 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
“Ayaklarımızın altında zemin yok artık.Bir çatımız da.Gelecek yok.Geçmişin izleriyse çoktan silinmeye başladı.Aşk,bize bu sonsuz boşlukta ev olacak tek şey.”
Sayfa 63Kitabı okuyor
"Babaannem, 'Ağaç çiçeklenince suyunu kes ki meyveye dönsün' derdi. Bana da herhalde öyle bir şeyler oldu, oturdum yazdım."
İletişim YayınlarıKitabı okudu
... inanılmaz derecede küçük ve yardıma muhtaç oluşu karşısında panikliyordum. çok güzeldi, yumuşacıktı. bu kadar kırılgan bir varlığı nasıl koruyacaktım dünyadan? bana emanet olduğunu düşününce hafakanlar basıyordu. onu büyütecek, insanlar arasına karıştıracaktım. bütün o yıllar yıllar boyunca annesi olacaktım. hiç bitmeyecek bir görevdi bu. geçecek dedikleri hiçbir şey geçmeyecekti.
Sayfa 23Kitabı okudu
Sana iyi gelmeyeni nasıl seversin…
depresyon kara bir köpek gibi mobilyaların arasında dolaşıyor, çekmecelerin içine, elif’in minicik çoraplarının arasına saklanıyor, saklandığı yerlerden birden fırlıyor, üstüme atlıyor, paçama yapışıyor, beni karanlık köşesine doğru çekip duruyordu. o karanlık yerde kimse yoktu. ne elif ne mehmet. sadece ben ve kara köpek vardık.
Sayfa 24Kitabı okudu
elif’ten kaçamıyordum. annelikte kaçmak yoktu.
Sayfa 24Kitabı okudu
ben, sen, biz; her şey birbirinin içine geçmişti. nerede başlayıp nerede bitiyordum, ayırdında değildim. istila edilmiştim. elif iki buçuk kilo varlığıyla bütün hayatımı kaplamış; kan, süt, gözyaşı, her şey birbirine bulanmış, annelik savunmaya geçmeye mecalimin olmadığı bir karşılaşmada beni ilk günden yere sermişti.
Sayfa 23Kitabı okudu
“bazen böyle oluyor. bazen olaylar olması gerektiği gibi olmuyor.”
Sayfa 23Kitabı okudu
bensiz gayet işledi düzen. dünya bensiz de döndü. neticede bana gerek kalmadı.
Sayfa 22Kitabı okudu
çocuklar sağlam bir zemin arıyordu büyümek için. dünyanın tekinsiz halleri karşısında yanlarında durunca kendilerini emin ellerde hissettikleri birini. onları bırakmayacak, onlara “merak etme, ben buradayım” diyecek biri. gönülsüz ebeveynlik bir çocuğun başına gelebilecek en fena şeydi. ben Elif’in talihsizliğiydim.
Sayfa 22Kitabı okudu
