Kirpi İkilemi
“Ne seninle ne de sensiz.” cümlesi üzerine satırlarca okumuş, şarkılarda dinlemişizdir. İnsan ilişkilerinin çeşitli kompleksler üzerine kurulduğu düşünülünce, yakınlık kurmak da, uzaklaşmak da zordur hayatın akışında. Peki, bu denklemi açıklayan psikolojik bir terimi Freud’un ve Schopenhaur’un “Kirpi İkilemini” duyan kaç kişi vardır aramızda?
Uzun Yolun Kısası
“Dinleyecek biri olsa” dedi kederle, “anlatmayı istediğim o kadar çok şey var ki!”
Ömrümüz boyunca sadece bir kez yan yana geldiğimiz insanlarla birkaç duraklık yolculukları paylaştığımız oluyor. Birbirimizle konuşmadığımız sürece hikayelerimiz, bir otobüsün o günkü hikayesinde beraberce bulunmak dışında birbirine dokunmuyor. Karton kutulardaki
ESKİDEN BİZLER VE YENİDEN BİZLER-İYİ OKUMALAR
Ne bizler hasreti bırakmalıyız ,
Ne de Hasret bizleri bırakmalı.
Çünkü çok güzel şeyler yaşadık.
Özlüyoruz.
Her şeyi özlüyoruz.
Çok özlüyoruz.
Beraber koştuğumuz arkadaşlıkları,
Gece saklambaçlıklarını
ve Üç-dört saat hiç yorulmadan toprak sahada top oynamayı...
Çok özlüyoruz...
Yaşadığımız her şeyi özlüyoruz...
Pamuk tarlasında çapa
Sayıklama ve Çağrışımlardan Rüyâlara
8 Ocak 2023
“Bir âlem kurulur gibi yeniden
Baştanbaşa hayâl, düşünce, rüyâ”
Dilin ruhu ve sesi üzerine...
Dil denildiğinde onun gramer ve fonetik yapısıyla, hangi dil grubuna ait olduğuyla, dünyada ne kadar insan tarafından konuşulduğuyla ilgilenilir. Son yıllarda bir de konuşulan dilin mesleki ve ticari bakımdan getirisi olup olmadığı önemli bulunur oldu. Bunların her birinin kendince önemi vardır lakin bunlardan hiçbiri o dili konuşan halkın
Özkaralama
Hiç söylenmemiş bakir sözlerden uzanır bir gölge
Geceye sımsıkı sarılmış şarkısı içinde
Kulaklarına güzel bir melodi çalınır uzaklardan
Güzelliğe yakılan her debdebeli nağme
Soğuk bir ürperti gibi geçer giderdi arkandan
İçine bir şey doğar
Ya da içinde birşeyler ölürdü
Bu kez doğmadı
Hani sanki beni içerden içeri astılar
Hani sanki beni içerden
Bu kafa ile bırakılır mı insan?
Öksüzlere yapılan ninnilerde bir kez daha hatırlarız yalnızlığımızın nasıl bir sonsuzluk olduğunu...
Boşluğa bırakılan bir emanetiz aslında, en kalabalık yanımız bazen bir melodi, bir cümle, bir şiir olur.
Gidenlerimiz gitme zamanını bizim hazır olunmuşluğumuza göre belirleyebilselerdi asla gitmezlerdi. Bizi bu dünyaya emanet etmekten uçuklayan dudaklarında asılı kaldık onlara varana dek.
Eyy ozanlar, eyy şairler ...
Haydi şimdi anlatın da bir daha çizilsin içimiz, haydi söyleyinde bir ağıtta daha boğulup nefessiz kalalım. İnsan olmayı öğretirken öksüz kalınca, kahır ve sitemden geçen yollarda nasıl yürüyeceğimi öğretmeye vaktin olmadan gittin annem.
Acemi bir yalnızım şimdi.
Acemi bir anneyim.
Bu kafa ile bırakılır mı insan.
Bu ruha senden çok şey eklesem, kalbini bana takarlar mı yeniden.
Sonay Karasu