Lütfen bakar mısınız ?
Merhaba Arkadaşlar ..
Benim dikkatimi çeken ve rahatsız olduğum bazı konular var bunları naçizane sizinle paylaşmak istiyorum. Öncelikle şunu belirteyim burada bulunma amacım *takip meselesi değil .Tanıdığım pek kimse yok ve birbirimizi takip ettiğimizde borsalarda bir değişme olmayacak yani bu takip etme olayı çok da önemli bir mevzu değil benim
Uyumak İstiyorum
Çok hızlı uyumak istiyorum
Sonsuzluğa nefes almak
Aşağı düşmek istiyorum o kenardan
Sadece biraz tatmin olmak
Aşık olmak istiyorum bugünlerde
Son gibi yaşamak dünyayı
Bulmak istiyorum kanımdaki kırmızıyı
Ve Haziran olmadan kaçmak
Bırakmak istiyorum bu ıslak dünyayı
Romantik zihinlere terk edip
Durmak istiyorum bu günlerde
Bir kaç hap
YARIBEYAZ ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNE BİR ŞİİR
Kimsiniz siz, beni dinliyorsunuz böyle, siz kimsiniz
de kendinizi dinliyorsunuz? Beyaz mısınız
siyah mı, ya da var mı bunun bir kıymet-i
harbiyesi? Parmaklarını müzik olmadan
sallayabilir misin, kafanızda dönüp duran o vahşi maymunları
saymazsak eğer, sarsılabilir misin, bir melodi olmadan,
kendine
Kirpi İkilemi
“Ne seninle ne de sensiz.” cümlesi üzerine satırlarca okumuş, şarkılarda dinlemişizdir. İnsan ilişkilerinin çeşitli kompleksler üzerine kurulduğu düşünülünce, yakınlık kurmak da, uzaklaşmak da zordur hayatın akışında. Peki, bu denklemi açıklayan psikolojik bir terimi Freud’un ve Schopenhaur’un “Kirpi İkilemini” duyan kaç kişi vardır aramızda?
Yeni Diyalektik
_Tanrı, ilk ateisttir. Ateistler
_Tanrı, ilk masondur. Masonlar
_Orospu çocuğu. Marques de Sade
_Herkesin tanrısı kendine benzer. Yamyamların tanrısı bir yamyam; savaşçıların tanrısı bir savaşçı; hırsızların tanrısı hırsız; aşıklarınki de aşk tanrısı olacaktır. Ralph Emerson
_Trakyalılara göre tanrı, sarışın ve mavi gözlüdür. Öküzlerin elleri
Uzun Yolun Kısası
“Dinleyecek biri olsa” dedi kederle, “anlatmayı istediğim o kadar çok şey var ki!”
Ömrümüz boyunca sadece bir kez yan yana geldiğimiz insanlarla birkaç duraklık yolculukları paylaştığımız oluyor. Birbirimizle konuşmadığımız sürece hikayelerimiz, bir otobüsün o günkü hikayesinde beraberce bulunmak dışında birbirine dokunmuyor. Karton kutulardaki
Varlık ,hiçlik , ölüm
Benim Ölümüm [Ma mort]
Ölüm, “duvar”ın öte yanındakilerden olduğu için hiçbir şekilde insani olmayan şey gibi görünürken, sonra bir anda bambaşka bir bakış açısından düşünülmeye, insan yaşamının bir olayı gibi ele alınmaya başlandı. Bu değişiklik çok açık bir biçimde anlaşılır: ölüm bir terimdir ve her terim (ister sonuç, ister başlangıç terimi
ESKİDEN BİZLER VE YENİDEN BİZLER-İYİ OKUMALAR
Ne bizler hasreti bırakmalıyız ,
Ne de Hasret bizleri bırakmalı.
Çünkü çok güzel şeyler yaşadık.
Özlüyoruz.
Her şeyi özlüyoruz.
Çok özlüyoruz.
Beraber koştuğumuz arkadaşlıkları,
Gece saklambaçlıklarını
ve Üç-dört saat hiç yorulmadan toprak sahada top oynamayı...
Çok özlüyoruz...
Yaşadığımız her şeyi özlüyoruz...
Pamuk tarlasında çapa
Alphaville ~ Forever Young
youtu.be/RHIIATt0BaM
Bazıları su gibidir, bazıları ateş,
Bazıları melodi gibidir, bazıları ritim,
Er ya da geç hepsi gidecektir,
Neden genç kalmıyorlar?
Bir neden olmadan yaşlanmak çok zor,
Gücünü kaybeden bir at gibi çürümek istemiyorum,
Gençlik, güneşteki elmaslar gibidir,
Ve elmaslar da ebedidir.
Bugün birçok maceradan vazgeçildi,
Çalmayı unuttuğumuz birçok şarkı var,
Birçok hayal sallanıyor birdenbire,
Bırak da gerçekleşsin.
BİLMİYORUM
1. Geldim, bilmiyorum nereden, ama geldim;
Önümde bir yol gördüm, yürüdüm,
İstesem de istemesem de yürümeyi sürdüreceğim,
Nasıl geldim, nasıl gördüm yolumu?
BİLMİYORUM!
2. Bu varlığın içinde yeni miyim yahut eski mi?
Özgür müyüm yoksa bağlı bir tutsak mı?
Hayatımda kendimi ben mi yönetiyorum, yoksa başkası mı?
Bilmek isterdim,
Özkaralama
Hiç söylenmemiş bakir sözlerden uzanır bir gölge
Geceye sımsıkı sarılmış şarkısı içinde
Kulaklarına güzel bir melodi çalınır uzaklardan
Güzelliğe yakılan her debdebeli nağme
Soğuk bir ürperti gibi geçer giderdi arkandan
İçine bir şey doğar
Ya da içinde birşeyler ölürdü
Bu kez doğmadı
Hani sanki beni içerden içeri astılar
Hani sanki beni içerden
Bu kafa ile bırakılır mı insan?
Öksüzlere yapılan ninnilerde bir kez daha hatırlarız yalnızlığımızın nasıl bir sonsuzluk olduğunu...
Boşluğa bırakılan bir emanetiz aslında, en kalabalık yanımız bazen bir melodi, bir cümle, bir şiir olur.
Gidenlerimiz gitme zamanını bizim hazır olunmuşluğumuza göre belirleyebilselerdi asla gitmezlerdi. Bizi bu dünyaya emanet etmekten uçuklayan dudaklarında asılı kaldık onlara varana dek.
Eyy ozanlar, eyy şairler ...
Haydi şimdi anlatın da bir daha çizilsin içimiz, haydi söyleyinde bir ağıtta daha boğulup nefessiz kalalım. İnsan olmayı öğretirken öksüz kalınca, kahır ve sitemden geçen yollarda nasıl yürüyeceğimi öğretmeye vaktin olmadan gittin annem.
Acemi bir yalnızım şimdi.
Acemi bir anneyim.
Bu kafa ile bırakılır mı insan.
Bu ruha senden çok şey eklesem, kalbini bana takarlar mı yeniden.
Sonay Karasu
Dilin ruhu ve sesi üzerine...
Dil denildiğinde onun gramer ve fonetik yapısıyla, hangi dil grubuna ait olduğuyla, dünyada ne kadar insan tarafından konuşulduğuyla ilgilenilir. Son yıllarda bir de konuşulan dilin mesleki ve ticari bakımdan getirisi olup olmadığı önemli bulunur oldu. Bunların her birinin kendince önemi vardır lakin bunlardan hiçbiri o dili konuşan halkın
Ay Işığının Altındaki Son Tango
"Ben seni çok sevdim, ben seni çok sevdim Belki zordur anlaması sessizliğimden
Ben seni çok sevdim, ben seni çok sevdim
Sen oku kelimeleri gözlerimden..."
Bu melodi, bana o ölümümü hatırlatıyor. Göz yaşlarım iznim olmadan akıyor yanaklarımdan, parmaklarımla ıslak gözlerimi siliyor ve eve yol alıyorum, O'nunla eski anılarımız aklıma gelince buruk bir tebessüm oluştu dudaklarımda Yapma , yalvarırım daha fazla canımı yakma...