Bu güzelim dünyayı çirkinleştirmeye, bu canım dünyayı yaşanmaz yapmaya çalışanlar arasında, elbet güvenip seveceğiniz bir değil, çok kişi vardır. Birbirimizin yüzlerini görmemişizdir, el sıkmamışızdır, birbirimizi tanımıyoruzdur. Ama yine de düşüncemizin elleriyle dünyayı kucaklayarak bir kutuptan öteki kutba, Çin'den İspanya'ya dek dostlarımızla birbirimizi kucaklıyoruz.
Dünyayı yaşanmaya değer kılan, yeryüzünü güzelleştiren o tek insan, belki Türkiye'nin haritasında bir kıyıda unutulmuş bir köyün öğretmenidir, belki bir Doğu Karadeniz ilçesinde bir aydındır, belki kovalanan Harlemli bir karaderili, belki Yunanistan'da şarkılarını söyleyemeyendir, belki Hindistan'da aç ve işsizdir, belki Brezilya'da cezaevinde yalnızlığı içinde bilenmektedir, belki Almanya'da yumruğunu çenesine dayamış düşünmektedir.
Bu yeryüzünde, yüzünü görüp tanımadan da güvenip sevebileceğimiz tek kişi bile varsa, insanlar sevilmeye, dünya yaşanmaya değer...
merhaba canım türkiye.
Ne kadar aptal bir halk, dedim, oysa ne kadar nefis bir ülke, böylesi bir güzellik başka yerde yok.
