benden bir öykü...
1-
Gece saat 00:37. Yarı uyur yarı uyanık
mayışma durumundayken hiçbir şey
düşünmemeyi başardığımda, beynimdeki zonklama katsayısından
dolayı delirmeye ‘’beş kala, delirmeye
Her şey yapılabilir bir beyaz kağıtla
Uçak örneğin uçurtma mesela
Altına konabilir bir ayağı ötekilerden kısa olduğu için
Sallanan bir masanın
Veya şiir yazılabilir süresi ötekilerden kısa
Bir ömür üzerine
Bir beyaz kağıda herşey yazılabilir
Senin dışında
Güzelliğine benzetme bulmak zor
Sen iyisi mi sana benzemeye çalışan herşeyden
Bir gülden,
Ağlarım her gece. Gözlerim dolar fark eden olmaz, yokluğunu anlarım. Ellerim titrer geçiren olmaz, sana ihtiyacım olduğunu anlarım. Moralim bozulur güldüren olmaz, kimi kaybettiğimi anlarım. Alışık olduğum o hoş kokun olmaz, hasretini anlarım. Sıcacık insana huzur veren tenin olmaz. O küçücük olduğu halde kalbimi delip geçen öpücüklerin olmaz mesela. Birdaha asla sarılamayacakmışsın gibi sıkı sıkı sarıldığın, ağlamama neden olan o sarılmaların da olmaz. En yakın arkadaşım diye bişey de kalmaz, sen gitmişsindir çünkü sevgilim.
Seni ilk gördüğümde
içimden dedim ki kendime;
' bu iyi biri, onu
sev, onu kaybetme... '
Benim gibi bakıyordun, yaraların var
gibiydi. Yani konuşmaya ihtiyacın var,
anlatacak çok şey biriktirmişsin, iyice
boğulmuşsun ama susmaya mecbur gibi.
Ben mesela yağmurda ıslanmayı sevmem.
Sen de sevmiyordun muhtemelen, çünkü
gözlerin her an yağacak
Her şey yapılabilir bir beyaz kağıtla
Uçak örneğin, uçurtma mesela
Altına konabilir bir ayağı ötekilerden kısa olduğu için sallanan bir masanın
Veya şiir yazılabilir
Süresi ötekilerden kısa bir ömür üzerine
Bir beyaz kağıda her şey yazılabilir
Senin dışında
Güzelliğine benzetme bulmak zor
Sen iyisi mi sana benzemeye çalışan her şeyden
Bir gülden,