İnsan ve yalnızlığı üzerine okuduğum en güzel kitaplardan biridir.
"Özgürlüksüz hayat olmaz mı?
Ölüm olur."
dizelerinin sahibi.eğer yalnızlığı seviyorsanız ve cevaplanmamış sorularınız varsa şiddetle tavsiye ederim.
Çünkü oldukları yerde sayıyorlar.İnsanların en acınacak halde olanı zamanın kıymetini bilemeyip hâlâ 'vakit nakittir' diye söylenendir.Onların taşıdıkları yük ne kadar da ağır !
Sessiz bir gün.
Eğer dünyanın mutlak hakimi ben olsaydım,bütün insanlar için her sene,en azından bir günü sessizliğe ve derin düşünmeye ayırırdım.Fakat işi gevezelik olan insanlar var.Bunlara da her sene,tam bir ay sessizliği zorunlu kılardım.
Arka kapak yazısından etkilenip hevesle almıştım ama kesinlikle beklentimi karşılamadığını söyleyebilirim bu kitabın. Yine de "kapı eşiği" metaforu güzeldi.
Derin ve sessiz olan bu hüzün ne kadar korkunç! Bu kadın bir hüzün ve sessizlik abidesi. Öyle zannediyorum ki ağzını açsa sel gibi hüzün akacak sözlerinden...
Yazdıkları insanı düşündürür ve şaşkınlığa sürükler.
İnsana hiç düşünmediklerini hatırlatır.
Yeni dünyalar, yeni ufuklar açar.
Hem öğrenir, hem öğretir.
Bilinmeyeni bilmek, bildiğini de unutmak ister...