Öyleyse, ben iki Arkaş’ım. Biri, insanların arasından çekilmiş, ilahi ailemle irtibat kurup onunla birlik olmak için ısrarla sessizliği isteyen; diğeri insanlık sırlarının arkasına gizlenmiş ve insan kalabalığına dönmek için perdeyi yırtmaya çalışan. Yine bu alçak dünyaya özlem duyuyor. Sanki kendisi ve bu dünya arasında mutlaka temizlenmesi gereken eski hesaplar var. 
Sayfa 74 - kaknüs
Köle, köle pazarında alınıp satılan değil; kalbi, köle pazarı olandır. 
Sayfa 73 - kaknüs
insanları, bir an bile olsa bir kralı görmek için evlerinden çıkaran, Hayatlarının akışını durduran buydu. Oysa onların her biri birer kral değil miydi? İlahi tacı başlarının üstünde, ilahi izleri bedenlerinde, ilahi sırları kalplerinde ve içlerinde taşıyan onlar değil miydi? Bir kralı, kahramanı, pehlivanı seyretmeden önce, gece gündüz kendilerini seyretmeleri daha uygun değil miydi? Fakat bu akıllarına bile gelmez. 
Sayfa 73 - kaknüs
Hüzün ve mutluluğun sonunun sadece kalp kırıklığı olduğunu öğrenemedin mi? Dünyada üzülmeye ya da sevinmeye değer bir şey mi var? Hayat ne hüzündür ne de sevinç. Hayat ebedi bir huzurdur. Öyleyse, huzurlu ol! 
Sayfa 71 - kaknüs
Yeryüzü sevecen bir anne ve gökyüzü şefkatli bir babadır.
Sayfa 64 - kaknüs
Hayat, tanrıları eğiten ilahi bir okuldur. Ve onun son diplomasını da ancak tanrılar alır. 
Sayfa 60 - kaknüs
Herkes kendisi için haklı ve helal, ama başkaları için haksız ve haram gördüğü şeyler uğruna savaşır. Sonra da herkes tek bir sona varır ki o da ölümdür. 
Sayfa 59 - kaknüs
kararsızlık, gelecekle ilgili pişmanlık korkusundan doğan bir zayıflıktır. 
Sayfa 52 - kaknüs
Ben ve zaman birer süvari ve atız. Ne o beni geçiyor ne de ben onu.
Sayfa 51 - kaknüs
Bütün insanlar onun gibi. Kendilerini değil, gökyüzünü ve yeryüzünü kınarlar. Onun kalp gözü açılsa, herkesten ve her şeyden önce insanları değil, kendini kınardı. 
Sayfa 45 - kaknüs