Ben susmanın tadını anladığım halde,
konuşanlar konuşmanın acılığını anlayamadılar.
Çok konuşmak fikri dağıtır.İnsanlar sessizlikten ve düşünmekten kaçarlar.
Hayat ne hüzündür ne de sevinç. Hayat ebedî bir hüzündür. Öyleyse, huzurlu ol!
Sözler doğru ve yalandan ibarettir. Susmak ise hilesi ve yalanı olmayan bir doğrudur.
Ben, insanlar arasında yalnız bir hayat yaşıyorum. İnsanlar içinde yalnız yaşamakla hayvanlar içinde yalnız yaşamak arasında dağlar kadar fark var. Çünkü vahşi bir hayvanın yanında güvende olabilir, şefkat ve sevgi ile onun yakınlığını kazanabilirsin. Eğer başarısız olur da vahşi hayvan sana saldırırsa, vücudundan başka bir şeyini parçalayamaz. İnsanlar ise şefkati ve sevgiyi senin zayıflığın kabul eder, senin ebedî ruhunun aylak aylak dolaşmasını uygun görürlerken, koydukları kanunlardan korkarak fani bedenine zarar vermekten kaçınırlar. Ne bir kanun ne de bir mahkeme onlara engel olabilir. Bunun için vücudumu onların dillerine bir malzeme olarak bıraktım, fakat ruhumu sessizliğe mahkûm ettim.
Öyleyse, kalbimin derinliklerinden "Bir gün, gündüzün ve gecenin beni içine alamayacağı gün gelecek ve ikisinin de erişemeyeceği bir varlık olacağım!"diye haykıran ses nedir?