Yunanlı filozoflar nezdinde, Allah'la tabiat arasındaki ilişki muttasıl bir ilişkiydi. Daha sonra gelen İslâm filozofları, Yunan kaynaklı olan bu düşünceyi alarak, Allah'la âlem, Hâlık ile mahlûk arasına müteaddit vasıtalar yerleştirdiler. Buradan "ukûl-u aşere" (on akıl) problemi doğdu. Müslümanlar alemde boşluğun bulunmadığı fikrini anlamadılar. Bilakis çeşitli alemler arasında mutlak bir boşluğun ve aranın olduğunu tasavvur ettiler. Fıkıhçılar ise -ki, asîl İslâm düşüncesinin temsilcileri onlardır- ukûl-u aşere fikrine karşı hücuma geçtiler. Bunun en bariz örneğini güçlü bir düşünür olan Takiyyüddin İbn Teymiyye'de ve diğer İslâm alimlerinde açıkça görüyoruz.
İnsan Yayınları
Renan'dan sonra gelen bir diğer sosyoloji alimi Lapie, Les Civilisations Tunisiennes adlı kitabında, İslâm'ın felsefede yeni hiçbir şey getirmemiş olduğuna dair birtakım sözler sarf etti. Lapie, İslâm felsefesiyle Yahudilik düşüncesini karşılaştırırken de şöyle demekteydi: "Arapların hep maziye, Yahudilerin ise istikbale yönelmeleri, bu iki milletin karakterini ortaya koyar."
Başka bir ifadeyle şöyle demektedir: "Arabın geçmişe dönük olan ruhu, bize Arap şahsiyetinin diğer tüm niteliklerini öğretmeye kâfidir. Yahudiler ise geçmişi itiraf etmemekte, gelecek zamanla olan meşguliyetlerinden ötürü de içinde bulundukları hazır zamanı göz ardı etmişlerdir. İsrailoğullarının tüm eğilimlerinin yöneldiği odak nokta, kuşkusuz, gelecek düşüncesidir. Araplar sadece mazi ile ilgilenir, kendilerini kuşatan hiçbir aklî veya felsefî yoruma iltifat etmezler. Meşgul oldukları şeyler; sevgilinin göçüp gittiği diyar üzerine ağıt yakma ve geriye bıraktığı kantıları tasvir etmekten ibarettir."
Sayfa 56 - İnsan Yayınları
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
264 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Bir kitap okudu
250 syf.
·
Puan vermedi
