"Geçip giden zamanları
bir yerlerde bulsam
sonra üzülsem
üzüldüğüme üzülsem
gittin şimdi sen
yoksun yanımda
birşey istemem
neye yarar hatıralar..."
Mirkelam
Geçip giden zamanları
Bir yerlerde bulsam
Geçip giden zamanları
Bir yerlerde bulsam
Sonra üzülsem
Üzüldüğüme üzülsem
Sonra üzülsem
Üzüldüğüme üzülsem
Gözyaşıma dalıp dalıp
Seni hatırlarım
Gittin şimdi sen
Yoksun yanımda
Bir şey istemem
Neye yarar hatıralar
#Mirkelam
Ah o kadrini bilmediğim günler,
Koklamadan attığım gül demeti,
Suyunu sebil ettiğim o çeşme,
Eserken yelken açmadığım rüzgâr
Gel gör ki, sular batıya meyleder,
Ağaçta bülbülün sesi değişti,
Gölgeler yerleşiyor pencereme;
Çağınız başlıyor ey hâtıralar.
youtu.be/5HquR2fhIuc
Mirkelam seven çok olmasa da
Hatıralar şarkısını bilen çoktur.
Geçip giden zamanları bir yerlerde bulmaya çalışanlara gelsin 😁
Geceniz hayrolsun🌓
Madem günün birinde öleceğiz ve ne zaman göçüp gideceğimiz belli değil (Belki yarın, belki bu hafta veya bir başka gün) o halde hiç müzik listesi bırakmadan gitmek olmaz, geç kalınmışlığın telafisi yok çünkü ölüm gelirken bize sormayacağından hiç umulmadık bir anda yeryüzünden silinebiliriz, o yüzden ne olur ne olmaz diye sevdiğim şarkıların
"PEMBE BİSİKLET" kitabımdan
Elif'in sesi titriyordu ailesinden söz ettiğinde. "O güne kadar annemin zayıf olduğunu düşünürdüm. Oysa ne güçlü kadınmış diyorum akşamdan bütün ihtiyaçlarımı yemeğimi hazır eder ve gün boyu çalışırdı. Babamın ihtiyaçları benim hastane ve ilaç masraflarım. O yıllarda bir kardeşim olmadığı için ne çok sitem ediyordum. Şimdi düşünüyorum da o zaman ki psikolojim buna ne kadar hazırdı. Belki öfkeme yenik düşüp onunda benim gibi olması için dua edecek. Yada onun gibi olamadığım için isyan edecektim. Babam olmadığı yıllarda yeni çıkmış bir şarkı takılmıştı dilime.
(Mirkelam - Hatıralar
Ne çok dinleyip ağlardım hiç birşey babamın yerini dolduramıyordu. Bir pembe bisiklet hayali beni bir ömür iki tekerleğe mahkum etmişti. Babam ne ince ruhlu adamdı. Tekerlekli sandalyemi bile pembe almıştı. Şarkının sözleri halen kulağımda. 'Gittin şimdi sen yoksun yanımda birşey istemem neye yarar hatıralar' diyordu. Hiç bir varlık onun yokluğunu gidermiyordu. Annem çalıştığı o yıllarda babam komşumuzu vurduğu için bize düşman olan insanlar vardı. Ne garipti değil mi? Oysa kendi çocuklarına toz kondurmazlardı. Bulunduğum durumdan dolayı asla bana acımalarını istemiyordum. Her sağlıklı insan bir engelli adayıydı. Birine muhtaç olmak bir kazaya bir hastalığa bakıyordu.