BenimAdımEbruli
@miss_ebruli
Dyt
İzmir
64 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
RAHİP LAVVRENCE
Kurşunî gözlü sabah kaş çatan geceye
gülümsüyor
ışık çizgileriyle doğu bulutlarını çeşitleyerek;
alaca karanlık bir sarhoş gibi sendeleyerek
kaçıyor günün yolundan
ve yanan tekerleklerinden Titan'ın:
Şimdi, güneşin ateşten gözü
gündüze neşe verip gecenin çiğlerini
kurutmadan
gidip doldurayım şu bizim sepeti
zehirli
JULIET
Ah Romeo, Romeo! Neden Romeo'sun sen?
inkâr et babanı, kendi adını reddet; bu elinden
gelmezse, yemin et beni sevdiğine, vazgeçeyim
ben Capulet olmaktan.
ROMEO (Kendi kendine) Daha dinleyeyim mi,
yoksa konuşayım mı?
JULIET
Yalnız adındır benim düşmanım olan;
Montague olmasan da kendinsin sen.
Hem Montague nedir ki? El değil, ayak değil,
kol değil, yüz değil,
ne de insanın bir başka uzvu.
Ah, bir başka ad bul kendine! —
Adda ne var ki? Şu bizim gül dediğimiz
aynı güzellikte kokmaz mı
bir başka ad alsa da?
Romeo'nun da adı Romeo olmasaydı,onda bu san olmadan da bulunan kusursuzluk
yine kalırdı onda. —At bu adı Romeo!
Senin parçan olmayan adına karşılık da
bütün varlığımı al.
66. Sone
Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni,
Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.
Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini,
Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz,
Değil mi ki ayaklar altında insan onuru,
O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış,
Ezilmiş, hor görülmüş el emeği, göz nuru,
Ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş,
Değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın,
Değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene,
Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın,
Değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen' e
Vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama,
Seni yalnız komak var ya, o koyuyor adama.
Çeviren:Can Yücel
William Shakespeare
Okur Takip Önerileri
Bütün dünya bir sahnedir...
Ve bütün erkekler ve kadınlar
sadece birer oyuncu...
Girerler ve çıkarlar.
Bir kişi bir çok rolü birden oynar,
Bu oyun insanın yedi çağıdır...
İlk rol bebeklik çağıdır,
Dadısının kollarında agucuk yaparken...
sonra mızıkçı bir okul çocuğu...
Çantası elinde, yüzünde sabahın parlaklığı
Ayağını sürerek okula
Sitare'ye çeyiz olarak verilebilecek hiçbir şeyim yoktu ama ona gönlümden bir ev yaptım. Bütün duvarlarında onun nakışları olan, bütün pencerelerinden ona bakılan, bütün kapılarından ona varılan bir ev. İçinde çörekotundan güneşe kadar her şeyin o olduğu bir ev.
