Oturup ağladım sonra tüm bu geçip gidenlerin rahatlığından. Ağaçlar gibi döktüm kuru yapraklarımı, yenilendim, tazelendim. Yeni köklenmiş bir fide gibi berrak, umutlu ve huzurlu şimdi zihnim. Ne öfkem kaldı, ne özlemim.
Hepsi geçti.
Hepsi geçti.
Öğrendim.
Başkasının yüzüne onu önemsiyormuş gibi bakmanın ayıbını, oyunlar geçti. Komşular aradılar; öksürüğün nasıl oldu diye, yemek getirdim evde yoktun diye, sen çiçeklerini suladım diye, ümitsizlikler geçti.
Bekledim.
Günler geçti üzerimden.başta saydım bir bir sonra bıraktım. Aylar geçti. Bir başıma oturup düşündüğüm balkonlardan, serin sessiz yaz akşamları geçti.