“Ama ölçüsüz kederimizle geride kalanların
mutsuzluklarına mutsuzluk katmaktan kaçınmak da görevimiz değil mi? Bu ayrıca kendine de borçlu
olduğun bir görev, çünkü aşırı üzüntü, gelişimi, hayattan keyif almayı ve hatta günlük görevlerini
yerine getirmeni engeller ki bunları yapmayan bir insan toplumda barınamaz.”
Sevinç ve mutluluğa dair tüm sesler bana eziyet gibi geliyordu.
Tek tesellim yalnızlıktı; derin, kapkaranlık, ölüm gibi bir yalnızlık.
Duyguların peş peşe olaylarla biçimlenmesini takiben ortaya çıkan, ruhu ümitten olduğu kadar
korkudan da mahrum eden atalet ve katiyetin o ölüm sessizliğinden daha acı verici bir şey olamaz.
Ağlayın mutsuzlar ağlayın, ama bunlar son gözyaşlarınız
değil! Cenaze feryatlarınız yine yükselecek, ağıtlarınız tekrar tekrar duyulacak!
“Doğanın huşu veren, heybetli görüntülerinin zaten hep zihnimi zenginleştiren, hayatın geçmiş kaygılarını unutmama yol açan bir etkisi olmuştur.”
Frankenstein Ya Da Modern PrometheusMary Shelley · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202014bin okunma
Kahrolası, kahrolası yaratıcı! Ne diye yaşıyordum ki ben?
Sayfa 167 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
Ama gerçek bu işte; cennetten kovulan melek hain bir şeytana dönüşür. Oysa o Tanrı ve insan düşmanının bile dostları, yardımcıları vardı; bense yapayalnızdım.
Sayfa 240Kitabı okudu
“Dünya ve dünyevi işler eskisi gibi görünmüyor bana. Eskiden kitaplarda okuduğum ya da başkalarından duyduğum ahlaksızlık, adaletsizlik anlatılarına, çok eski zamanların hikayeleri ya da zihinde kurulmuş kötülükler gözüyle bakardım. Bunlar bana uzaktı, mantıktan ziyade hayalgücüne yakındı en azından. Fakat şimdi bu acı evimize ulaştı; insanlar, birbirinin kanına susamış canavarlar gibi geliyor bana.”
“İnsan zihni için, üst üste yaşanan olayların duyguları ayağa kaldırmasının ardından gelerek, ruhu hem ümitten, hem de korkudan azade kılan eylemsizlik ve kesinliğin mutlak sükûnetinden daha acı verici şey yoktur.”