İngiltere'nin Basra ve Kızıldeniz Politikaları
19. Yüzyıl boyunca Avrupa devletlerinin ilgi gösterdikleri yerler Aden körfezi'ndeki stratejik noktaları oldu. Önemli ticaret merkezleri olan Maskat, Aden ve Moha İngilizler ve Hint yetkililer tarafından yüzyıl boyunca değerli kabul ediliyordu. 18. Yüzyılın ikinci yarısından itibaren yeni bir yayılma politikası izleyen Fransa'da Mısır, Kızıldeniz ve Basra Körfezi taraflarında etkin olmak istedi. Bu durum İngiltere'yi rahatsız etse de asıl tehlike Napolèon Bonaparte'ydi. Çünkü Hindistan'a ilerleyen Napolèon İngiltere'yi bir dizi önlem almak zorunda bıraktı. 1798' de Fransızlar Mısır'a girdi. İngiltere bölgedeki Fransızları etkisiz kılmak için Maskat Sultanı ile anlaşma yaptı. 12 Ocak 1798 tarihli anlaşma Basra Körfezi'nde İngiliz varlığını başlatmış oldu. İngilizler daha da ileri giderek 1798 Ekimi ortalarında İngiliz politik acentesi aracılığı ile Fransız ve Hollandalıların Umman Bölgesi'ndeki ticari faaliyetlerini kısıtlama girişiminde bulundu. İngiltere Yakın doğuda yararlanabileceği her unsurla İran Şahı, Umman İmamı, Mekke Şerifi, Bağdat paşası ile işbirliği yaparak Fransızlara karşı onları ikna etmek istedi. İngilizler bölge üzerinde etkilerini artırırsa da Basra Körfezi çevresindeki birçok kabile özellikle en güçlüsü olan Kâsmîler İngilizlere karşıdır ancak Hindistan hükümetinin gönderdiği kuvvetler onları yenerek 1827'de anlaşmaya zorladı. Bu anlaşma korsanlığı yasaklar ve İngilizlerin bölgedeki varlığını kuvvetlendirir.
Sayfa 56 - Durmuş Akalın, "İngiltere'nin Basra Körfezi Politikaları ve General Townshend'in Kut'ül Amâre'de Esir Düşmesi"
