Not şu: Doğduğumuz andan ölene kadar hayatımız sürekli bir yolculuktur. Manzara değişir, insanlar değişir, ihtiyaçlar değişir, ama tren hep ileri gider.Hayat bir trendir , tren istasyonu değil..
Her şey boşa gider dönersem.. Yarısı yanmış gemilerle geri dönemem . Yeni gemiler yapmak zorundayım bu geldiğim diyarda. Ve yanmakta olanları da gözden çıkarmalıyım..
Önceleri şunu suçladım,bunu suçladım, ama neticede fark ettim ki doyurmayan şey hayat değil doymayan kişi benim.Daha açık ifade ile benim derinliksiz otomatikleşmiş hayatım.