Mücahit Glimmer
@mucahitglimmer
33 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Şimdi içinde bir şefkat duygusu barındırmadan trenleri düşünmek ne mümkün -aşk gibi- birbiri ardına kavuşmalar. Ve aynı karanlık gerçek -her seferinde çıkıp geldiğimiz yapayalnız yerler.
Bu bana Walter Benjamin'in yazdığı bir şeyi hatırlattı. ''İşte Tarihin Meleği'ni böyle resmederiz. Yüzü geçmişe dönüktür. Bizim olaylar zinciri olarak algıladığımız bir şeyi, o mütemadiyen enkazlar yaratan ve bunları önümüze yığan tek bir felaket olarak görür. Melek kalmak ister, ölüleri uyandırmayı arzular ve paramparça olmuş bir şeyi yeniden bir bütün haline getirmek.''
Eğer melekler varsa, bir tane de yerin altında olmalı, en çok ihtiyaç duyulan yerde.
Okur Takip Önerileri
Bir keresinde babam dönmediğim için endişelenmiş ve o da kayalıklara tırmanmıştı. Tıpkı göl kenarında ya da kuzey yolunda durduğumuz gibi, sahilde öylece durmuştuk, ilk kim konuşacak diye saatlerce birbirimizi beklediğimiz olurdu, devasa bir çölde hiç kımıldamayan iki nokta gibiydik. Kısa ve öz ''Frater'a yürümek için seni bekliyoruz,'' dedi. Erkek kardeşlerimden birisi haritanın üzerinde küçük italik harflerle ''Frater'' yazısını görmüştü ve saç teline benzeyen küçük dikişler orada tren raylarının olduğunu gösteriyordu.
Büyük garlar en kişisel ayinlerden, en kritik tarihi olaylara kadar şahitlik etmiş yapılardır - kavuşmanın ve vedalaşmanın her çeşidine. Büyük kitlelerin yerlerinden edilmesine , göç dalgalarına, zorunlu göçlere, sürgünlere, mülksüzleştirmelere, göç kafilelerine ve sınırdışı edilen insanlara. Gar ancak şanslı olanlar için, sıradışı olanlar için, sıradışı ve olasılıksız kavuşmaların yeri olmuştur.