O kitabın ilk sayfasının son cümlesinin ilk dizesinde şöyle yazıyordu..'
Özlemek 7 harf 3 hece ama her gece.. '
"...Yerimi çok güzel bildirdin, haddimi de. Böylece hayallere kapılan ben, kâbuslarımda boğulmayı öğrendim."
Sayfa 420
İnsanlar olarak normalleri zorlaştırdık, zorları kolaylaştırdık. Oysa evlenmek nasıl normalse boşanmakta normaldi, gülmek nasıl normalse ağlamakta normaldi, kavuşmak nasıl normalse ayrılmak da normaldi, evet demek nasıl normalse hayır demekte normaldi, evli olmak nasıl normalse yalnız yaşamakta normaldi. Hata yapmak normaldi..
"Asıl normal olmayan şey, sevilmediğin, değer görmediğin, mutlu olmadığın yerde kalmaya kendini ikna etmekti. İşte bu normal değildi!"
Her şey zamanla telafi edilir de, geçip giden zamanı hiçbir şey telafi edemez.
Gönül kimde huzur buluyorsa, değer kazanıyorsa hicreti onadır.
"Sen hayal kurmaya bile muhtaç ederken
beni, ben senli gerçeklere düşlerimi kurban
eyledim."
